Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/18387 Esas 2022/12831 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Muhkem eşyayı kırarak hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Esasa ilişkin olan Gaziosmanpaşa 1. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 21/05/2006 gün ve 2005/1786 Esas, 2006/432 Karar sayılı dosyasında, sanık hakkında daha önceden 765 sayılı TCK'nın kapsamında verilen kararın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 01/05/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK'nın kapsamında değerlendirilmesi için iade edilmesi üzerine, mahkemenin sanığa müdafii tayini yoluna gittiği, ayrıca duruşma için sanığa çıkartılan ve Tebligat Kanunun 21. maddesine göre sanığa tebliğ edilen tebligatı esas alarak sanığın yokluğunda zorunlu sanık müdafii huzurunda 11/05/2006 tarihinde sanığın cezalandırılmasına karar verdiği, sanığın karar tarihinde UYAP kayıtlarına göre ... E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunduğunun anlaşıldığı, sanığın mahkemenin talebi doğrultusunda kendisine atanan zorunlu müdafii ile irtibatının bulunmadığı, kendisine müdafii atandığından da haberdar olmadığı, mahkemece zorunlu müdafii huzurunda verilen kararın da sanığa tebliğ edilmediği, zorunlu müdafiinin yüzüne karşı verilen kararın müdafii tarafından temyiz edilmemesinin sanığın karardan ve müdafii atandığından haberdar olmaması nedeniyle sanığın temyiz hakkını ortadan kaldırmadığı değerlendirmekle, sanığın eski hale getirme talebinin kabulü ile, sanığın temyiz talebinin süresi içerisinde olduğu değerlendirilmekle;
Sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK'nın 493/1, 102/3, 104/2. maddelerinin ve hükümden sonra 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK'nın aynı suça uyan 142/1-b, 143/1, 66/1-d, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Yasanın 7/2, 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddeleri ışığında, zamanaşımı bakımından 765 sayılı TCK'nın daha lehe olduğu ve bu suç için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Yasanın 102/3 ve 104/2. maddelerinde öngörülen 15 yılllık genel dava zamanaşımının, suç tarihi olan 11/03/2003 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında
açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 03/10/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.