Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/23498 Esas 2022/12922 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme kararında, sanık hakkında karşılıksız yararlanma suçuyla açılan davada, mahkeme tarafından beraat kararı verildiği belirtilmiştir. Daha önce verilen bir kararla, sanık hakkında mühür bozma suçundan beraate hükmedilmesi gerektiği tespit edilmiştir. Bu nedenle, sanık vekili lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiği görüşü reddedilmiştir. Kararda, TCK'nın 163. ve 203. maddelerine atıfta bulunulmuştur. 5237 sayılı TCK'nın 163. maddesi, kamu malına zarar verme suçunu düzenlerken, 203. maddesi ise kamu mallarını kullanmada eksiklik yapanların cezalandırılmasını öngörmektedir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜMLER : Beraat


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık hakkında 28.12.2012 tarihinde düzenlenen iddianamede 5237 sayılı TCK’nın 163.maddesi ve 203. maddesi ile uygulamaya yapılmasının talep edildiği, Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 19.10.2020 tarih 2020/1044E sayılı ilamı ile sanık hakkında Islahiye 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.04.2019 tarih ve 2018/534 Esas sayılı kararı ile verilen CVYO kararının onandığı, mühür bozma suçundan verilen kararın ise beraate hükmedilmesi gerektiğinden bozulduğunun anlaşılması karşısında, tebliğnamede sanık vekili lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğine dair ileri sürülen görüşe iştirak edilmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre katılan vekili ile sanık müdafiinin temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 03.10.2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.