Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/16443 Esas 2022/13016 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, nitelikli hırsızlık suçundan sanığın mahkumiyetine karar verdi. Ancak, sanığın temyiz başvurusu süresi içinde olmasına rağmen yasa yoluna başvurulmadığı belirtilemediği için tefhim işlemi usulüne uygun yapılmamıştı. Temyiz başvurusu süresinde kabul edilerek yapılan incelemede, sanık tarafından işlenen suçun kabul edildiği ve başka bir temyiz nedeninin olmadığı tespit edildi. Ancak, sanığın tekerrüre esas alınan mahkumiyet dosyanın başka bir sanığına ait olduğu ve sanığın tekerrüre esas sabıka kaydının olmadığı gözetilmediğinden mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanmasının yanlış olduğu karara bağlandı ve hüküm bozuldu. 5237 sayılı TCK'nin 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulamasından vazgeçilmesi gerektiği belirtilerek, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hüküm düzeltildi ve onandı. Kanun maddeleri ise T.C.Anayasası’nın 40/2, 5271 sayılı CMK’nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddeleri ile 5237 sayılı TCK'nin 53. ve 58. maddeleri olarak belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
(Kapatılan Pendik 4. Asliye Ceza Mahkemesi)
SUÇ : Nitelikli hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda kurulan Pendik 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.12.2008 tarih ve 2007/437-2008/989 sayılı kararının sanığa tebliğ edildiği halde, temyiz yasa yoluna başvurulmadığı, ancak kısa kararın son bölümünde, yasa yolu başvuru süresinin başlayacağı zaman ve kanun yollarına başvurulmadığı takdirde hükmün kesinleşeceğinin belirtilmediği ve bu haliyle tefhimin T.C.Anayasası’nın 40/2, 5271 sayılı CMK’nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddelerinde öngörülen yöntemlere uygun olarak yapılmadığı anlaşıldığından; sanık ...’un 16/12/2010 tarihli müddetnamenin düzeltilmesi talebini temyiz talebi olarak ve temyiz istemi süresinde kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin uygulaması yönünden, 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 gün, 2014/140-2015/85 Esas ve Karar sayılı kararın ve15.04.2020 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 10. maddesinin infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı kabul edilmiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanığın tekerrüre esas alınan mahkumiyet dosyada yargılanan temyiz dışı sanık ...'e ait olduğu, sanığın tekerrüre esas sabıka kaydının olmadığı gözetilmeden 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesi gereğince sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...'un temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 Sayılı CMUK’nın 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hükümden 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılması suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.10.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.