Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Hükümlü : ...
Suç : Örgüte üye olmamakla birlikte örgüt adına suç işlemek, Görevini yaptırmamak için direnme, Terör örgütünün propagandasını yapma, 2911 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 3713 sayılı Kanunun 2/2 maddesi yollamasıyla TCK"nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5, TCK"nın 62, 53 ve 58. maddeleri uyarınca mahkumiyet,
TCK"nın 265/1-3, 3713 sayılı Kanunun 5. TCK"nın 62, 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet,
3713 sayılı Kanunun 7/2, TCK"nın 62 ve 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet,
2911 sayılı Kanunun 33/1, TCK"nın 62 ve 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet,
2911 sayılı Kanunun 32/1, TCK"nın 62 ve 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hükümlünün 19.01.2015 tarihli dilekçesinin, Adana 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 29.05.2013 tarih ve 2013/72-180 sayılı (Adana 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 2013/74-143) sayılı ilamına yönelik verildiğinin ve hüküm kısmında kanun yollarına müracaat süresini belirtirken "tefhim veya tebliğ tarihinden" şeklinde yanıltıcı ifade kullanılmasından dolayı süresinde olduğunun kabulü halinde de anılan kararın itiraza tabi kararlardan olduğu tespit edilerek yapılan incelemede;

Her ne kadar temyiz formunda Adana 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 29.05.2013 tarih ve 2013/72-180 sayılı kararının (Adana 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 2013/74-143) temyiz incelemesine gönderildiği yazılmış ise de, anılan kararın hükümlünün 6459 sayılı Kanun uyarınca uyarlama talebinde bulunması üzerine verilen uyarlama talebinin reddine, infazın devamına dair bir karar olduğu, halbuki hükümlünün 19.01.2015 tarihli dilekçesi ile tahliyesini ve Adana 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/196 esas sayılı kararının (Adana 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/192- 2012/74 sayılı karar) temyizen incelenmesini talep ettiği, talebe ilişkin olarak da Adana 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 05.02.2015 tarih ve 2011/192-2012/74 sayılı Ek kararı ile hükümlünün eski hale getirme talebinin değerlendirilmek üzere dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine, infazın durdurulmasına ilişkin talebinin reddine karar verildiğinin anlaşılması karşısında,
CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca eski hale getirme isteğini inceleme yetkisi bu taleple birlikte temyiz itirazları da yapılmış olduğundan Dairemize ait bulunup, anılan kararın hüküm kısmında da kanun yollarına müracaat süresi belirtilirken "tefhim veya tebliğ tarihinden" şeklinde ifade kullanılmasından dolayı müdafii olamayan hükümlünün yanıltıldığı için temyiz süresinin gerekçeli kararın tebliğinden değil öğrenme tarihinden itibaren işlemeye başlayacağı ve dosya kapsamına göre 30.04.2013 tarihli dilekçesi ile 6459 sayılı Kanun uyarınca anılan kararın uyarlanmasını talep eden hükümlünün bu tarih itibariyle karardan haberdar olduğunun anlaşılması karşısında, hükmü, yasal süresinden sonra 19.01.2015 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla, temyiz isteminin CMUK’nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 16.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.