Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/21257 Esas 2022/13238 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, nitelikli hırsızlık suçu nedeniyle mahkumiyet kararı verdi. Ancak, sanığın temyiz talebi kabul edilerek, tebliğ işlemi geçersiz sayıldı ve yargılama süresi dolmuş olduğu belirtildi. Bu nedenle, sanık hakkında açılan davada zaman aşımı nedeniyle düşme kararı alındı. Kararda, Tebligat Kanunu'nun 10/2. ve 21/1-2. maddelerinden bahsedilerek, tebliğ işleminin doğru şekilde yapılmadığı vurgulandı. Ayrıca, suça ilişkin ceza türü ve üst sınırı göz önünde bulundurularak, zamanaşımı süresinin dolmuş olduğu belirtildi. Kanun maddeleri: 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. ve 21/1-2. maddeleri, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-b, 66/1-e ve 67/2-d maddeleri, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 322. maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/8. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen kararın, sanığın savunması alınırken bildirdiği adresine mernis adresi olduğu belirtilerek 7201 sayılı Tebligat Kanununun 21/2. maddesi gereğince tebliğ edildiği anlaşılmakta ise de; Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise mernis adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanununun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata Tebligat Kanunu'nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, sanığın adresine doğrudan “mernis adresi” ibaresi ile çıkarılan ve Tebligat Kanununun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligat işleminin geçersiz olduğunun anlaşılması karşısında sanığın temyiz talebinin süresinde kabulü ile yapılan incelemede;
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b maddesinde tanımlanan nitelikli hırsızlık suçunun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanunun 66/1-e ve 67/2-d maddelerinde öngörülen 8 yıllık asli dava zamanaşımının, mahkumiyet tarihi olan 25.12.2013 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’in temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye kısmen aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 06/10/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.