Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/20954 Esas 2022/13478 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum edilmiştir. Ancak, sanığın yokluğunda verilen hükmün MERNİS kaydı ile tebliğ edilmesi usulsüzlük olmuştur. Sanığın temyiz istemleri süresinde olduğundan reddedilmediği için dosya incelenerek, hakimler kararı oybirliği ile onamıştır.
Mahkeme kararında bahsedilen kanun maddeleri şöyledir:
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi: Tebliğ, tebligat yapılacak adrese doğrudan yapılır.
- TCK'nın 155/1. maddesi: Kapalı veya açık bir yerde, başka birinin hazırladığı yararlı bir şeyi, buna hakkı olmadığı halde zorla veya tehditle elde eden kişi, nitelikli hırsızlık suçunu işlemiş olur.
- 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi: CMK'nın belirlediği süre ve diğer usul şartlarına uygun olarak taraf veya sanık veya müdafiinin talebi üzerine, şüphelinin suçunu tamamen veya kısmen affeden veya hafifleten bir düzenleme yapılabilir.
- CMK'nın 253. maddesi: Uzlaştırma faaliyeti, yetkili kişiler tarafından gerçekleştirilir.
- TCK'nın 7/2. maddesi: Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklıysa, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.
- TCK'nın 58. maddesi: İçerikleri suç teşkil eden mahkumiyet kararları, olayın mahiyeti, sanık ve mağdurun şahsiyeti, suçun işleniş biçimi, sanığın sabıkası, tutum ve davranışları ile sosyal durumu gibi özellikler dikkate alınarak verilir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın bilinen en son adresinin, aynı zamanda MERNİS adresi de olduğu, bu adrese sanığın yokluğunda verilen hükmün doğrudan MERNİS kaydı ile 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre tebliğ edildiği, ancak doğrudan bu yolla tebligat gerçekleştirilemeyeceğinden tebliğin usûlsüz olduğu, şu hâlde sanığın öğrenme ile yaptığı 02.11.2017 tarihli temyiz istemlerinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın tekerrüre esas alınan, adli sicil kaydındaki ilama konu TCK'nın 155/1. maddesine uyan suçun, 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesine göre, uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakla; 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca; "suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur." hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK'nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilip haklarında bahsedilen ilamın esas alınarak TCK'nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususu gözetilmesi olanaklı kabul edilerek bozma sebebi yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; sanığın temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında, usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 11.10.2022 tarihinde oy birliği ile karar verilmiştir.