Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/19879 Esas 2022/13789 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, konut dokunulmazlığının ihlali, kişilerin huzur ve sükununu bozma, tehdit ve hakaret suçlarından dolayı mahkum edilmiştir. Hakaret suçundan verilen adli para cezası 3000 TL'yi aşmadığı için temyiz edilemez. Ancak diğer suçlar için sanığa uzlaşma önerisi yapılması gerektiği belirtilmektedir. Kanunlar açısından ise, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca hakaret suçuna tayin edilen adli para cezasının 3000 TL'yi geçmediği için temyiz edilemediği, 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayınlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34. maddesi ile değiştirilen 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi hükümleri karar metninde açıklanmıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Konut dokunulmazlığının ihlali, kişilerin huzur ve sükununu bozma, tehdit ve hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I- Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında hakaret suçundan dolayı tayin edilen 1.500 TL adli para cezasına ilişkin hükmün cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince sanığın temyiz isteminin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali, kişilerin huzur ve sükununu bozma ve tehdit suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesine gelince;
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 3. fıkrasında yer alan ''etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile'' ibaresinin madde metninden çıkarıldığı, 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca; ''Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.'' hükmü de gözetilerek sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 106/1-1. cümlesi maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaşma kapsamına alındığı, aynı Yasanın 116/4 maddesinde düzenlenen konut dokunulmazlığının ihlali ve TCK'nın 123/1. maddesinde düzenlenen kişilerin huzur ve sükununu bozma suçları yönünden ise uzlaşma önerisinin yapıldığı tarihte 5271 Sayılı CMK’nın 253/3. maddesinde engel bulunduğu gözetilerek yeni düzenleme karşısında sanığa konut dokunulmazlığının ihlali ve kişilerin huzur ve sükununu bozma suçları yönünden de uzlaşma önerisinde bulunulması gerektiği anlaşılmış olmakla; TCK'nın 2. ve 7. maddeleri de gözetilerek, atılı suçlar yönünden 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK'nın 254. maddesi uyarınca aynı kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen tüm hükümlerin açıklanan nedenle 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 13.10.2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.