Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/18250 Esas 2022/14142 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, gündüz zamanında müştekinin iş yerine girerek giyim malzemelerini çalmış ve nitelikli hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Sanık lehine cezada indirim uygulanmaması ve müştekinin zararının karşılanması için süre verilmemesi nedeniyle yapılan temyiz başvurusu reddedilmiştir. Kararda, CMK'nın 288., 294. ve 301. maddelerine atıfta bulunulmuştur. Ayrıca, sanık hakkında tekerrür esas alınması gerektiği belirtilmiştir. Ancak, tekerrüre esas alınacak miktarın infaz aşamasında belirlenebileceği nedeniyle bozma kararı verilmemiştir. Kanun maddeleri açıklandığında; CMK'nın 288. maddesi, temyiz başvurusunun hukuka aykırılık nedenine dayanması gerektiğini belirtmektedir. CMK'nın 294. maddesi, temyiz sebebinin hükmün hukuki yönüne ilişkin olabileceğini ifade etmektedir. CMK'nın 301. maddesi ise Yargıtay'ın temyiz istemi usule ilişkin noksanlardan kaynaklanmışsa, hususlar ile temyiz başvurusunda belirtilen hususlar hakkında incelemeler yapabileceğini belirtmektedir.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Nitelikli hırsızlık
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK'nın 288. maddesinin ''Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır.'', aynı Kanunun 294. maddesinin ''Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir.'' ve aynı Kanunun 301. maddesinin ''Yargıtay, yalnız temyiz başvurusunda belirtilen hususlar ile temyiz istemi usule ilişkin noksanlardan kaynaklanmışsa, temyiz başvurusunda bunu belirten olaylar hakkında incelemeler yapar.'' şeklinde düzenlendiği de gözetilerek, sanık müdafii dilekçesinde özetle; sanık lehine cezada indirim uygulanmadığını, müştekinin zararının karşılanması için süre verilmediğini ileri sürmüş, anılan temyiz dilekçesindeki belirtilen sebeplere yönelik yapılan incelemede;
Sanığın tekerrüre esas alınan ilamında birden fazla hükümlülük kararı bulunması karşısında, en ağır cezayı içeren hükümlülüğün tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmemiş ise de; 5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesinde, “Tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktar, tekerrüre esas alınacak cezanın en ağırından fazla olamaz” hükmü uyarınca tekerrüre esas alınacak miktarın infaz aşamasında belirlenebilecek olması nedeniyle bozma nedeni yapılmamıştır.
Oluş ve dosya içeriğine göre, Suç tarihinde, gündüz sayılan zaman diliminde müştekinin iş yerine girerek çok sayıda giyim malzemesi çalan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 58. maddelerinden kurulan hükümde eleştiri dışında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmıştır.
Ayrıca dosyada CMK'nın 289. maddesinde sayılan hukuka kesin aykırılık hâllerinin herhangi birinin varlığı da tespit edilememiştir.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine göre, sanık hakkında nitelikli hırsızlık suçundan kurulan hükümde ileri sürülen temyiz sebepleri yönünden eleştiri dışında bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ ile tebliğnameye uygun olarak HÜKMÜN ONANMASINA, dosyanın mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iadesine, 19.10.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.