Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/17917 Esas 2022/14327 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ceza Dairesi tarafından verilen karara göre, bir sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme ve nitelikli hırsızlık suçlarından hüküm verilmiştir. İlk iki suçun cezası beş yıldan az olduğu için bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün değildir, bu nedenle temyiz istemi reddedilmiştir. Ancak nitelikli hırsızlık suçuna ilişkin yapılan incelemede, 6545 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden yargılamaya devam edildiği için sanığın savunma hakkı kısıtlanmıştır. Bu nedenle karar bozulmuş ve dosya asliye ceza mahkemesine gönderilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nın 286/2-b maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 288. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 294. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 298. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 301. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi
- 5271 sayılı CMK’nın 188/1 ve 289/1-e-h maddeleri
- 5271 sayılı CMK'nın 302/2. maddesi
- 5271 sayılı CMK’nın 304/2-a maddesi

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme
HÜKÜMLER : İstinaf başvurusunun esastan reddi


Bölge adliye mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar veme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesi neticesinde;
Hükmolunan cezanın miktarı ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK'nın 286/2-b maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezalarını arttırmayan bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, sanık müdafinin temyiz isteminin 5271 sayılı CMK'nın 298. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık hakkında nitelikli hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
5271 sayılı CMK'nın 288. maddesinin ''temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır'', aynı Kanun’un 294. maddesinin ''temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir'' ve aynı Kanun’un 301. maddesinin ''Yargıtay, yalnız temyiz başvurusunda belirtilen hususlar ile temyiz istemi usule ilişkin noksanlardan kaynaklanmışsa, temyiz başvurusunda bunu belirten olaylar hakkında incelemeler yapar'' şeklinde düzenlendiği de gözetilerek yapılan incelemede;
28.06.2014 tarihinde Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 62. maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3. maddesi uyarınca sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e-h maddelerine aykırı davranılması suretiyle sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeksizin hükmün öncelikle bu nedenle CMK'nın 302/2. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, CMK’nın 304/2-a maddesi gereğince dosyanın gereğinin ifası için ... 15. Asliye Ceza Mahkemesine gönderilmesine, 24/10/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.