Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/18939 Esas 2022/14759 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık bir hırsızlık olayı nedeniyle suçlu bulunmuş ve cezalandırılmıştır. İkinci kez yapılan temyiz başvurusu reddedilmiştir. Hüküm gereği ceza miktarının kesin olması sebebiyle birinci suç için yapılan temyiz başvurusu da reddedilmiştir. İkinci suç için yapılan temyiz başvurusu, kanun maddelerine göre mümkün olmadığından reddedilmiştir. Son olarak, sanık hakkında nitelikli hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünde bir isabetsizlik bulunmadığından temyiz istemi reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK 286/2 maddesi: Kesinleşen cezaların temyizi mümkün değildir.
- 5271 sayılı CMK 288 ve 289 maddeleri: Temyiz isteklerinin hangi konularda yapılabileceği belirtilmiştir.
- 5271 sayılı CMK 294 ve 301 maddeleri: Temyiz sebepleri ve Yargıtay incelemesi hakkında düzenlemeler içermektedir.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜMLER : İstinaf başvurusunun esastan reddi ve temyiz isteminin reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmedilen cezanın miktarı itibariyle 5271 sayılı CMK 286/2. maddesi uyarınca kesin olması sebebiyle temyiz edilemez olduğu anlaşılmakla, bu suçtan kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin temyiz isteminin CMK 298.maddesi gereğince tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
2-Sanık ... hakkında nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarına ilişkin temyiz isteminin reddine dair ek karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmolunan cezanın miktarı ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK'nın 286/2-a maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair Bölge Adliye Mahkemesi kararlarının temyizleri mümkün olmadığından, ... Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesince verilen temyiz isteminin reddine ilişkin 12.10.2020 tarihli ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik sanığın temyiz isteminin reddiyle, 12.10.2020 tarihli ek kararın tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
3-Sanık ... hakkında katılana yönelik nitelikli hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne dair istinaf başvurusunun esastan reddi kararına yönelik temyiz isteminin incelenmesinde ise;
5271 sayılı CMK'nın 288. maddesinin ''Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır.'', aynı Kanunun 294. maddesinin ''Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir.'' ve aynı Kanunun 301. maddesinin ''Yargıtay, yalnız temyiz başvurusunda belirtilen hususlar ile temyiz istemi usule ilişkin noksanlardan kaynaklanmışsa, temyiz başvurusunda bunu belirten olaylar hakkında incelemeler yapar.'' şeklinde düzenlendiği de gözetilerek, sanık ... müdafiinin,“..suç kastının bulunmadığı, beraat kararı verilmesi gerektiğine etkin pişmanlık hükmünün uygulanmadığına..” dair temyiz dilekçesinde gösterilen hususlar ile re’sen incelenmesi gereken konular yönünden CMK'nın 288 ve 289. maddeleri kapsamında olduğu belirlenerek anılan sebeplere yönelik yapılan incelemede;
Oluş ve dosya içeriğine göre, sanık hakkında nitelikli hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla sanık ... müdafiisinin yerinde görülmeyen temyiz istemlerinin reddiyle, 5271 sayılı CMK'nin 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan ... Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesinin 25/09/2020 tarihli, 2019/2072 E. 2020/1535 K. sayılı “İstinaf Başvurusunun Esastan Reddi” kararına yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ ile tebliğnameye uygun olarak HÜKMÜN ONANMASINA, dosyanın mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iadesine, 27.10.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.