Ankara Ceza Avukatı Web Sitesi - İftira - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2016/1428 Esas 2016/4888 Karar Sayılı İlamı

İftira - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2016/1428 Esas 2016/4888 Karar Sayılı İlamı

16. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/1428
Karar No: 2016/4888
Karar Tarihi: 29.09.2016

İftira - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2016/1428 Esas 2016/4888 Karar Sayılı İlamı

Özet:
16. Ceza Dairesi'nin 2016/1428 E. ve 2016/4888 K. numaralı kararına göre, sanık iftira suçundan TCK'nın 267/1 ve 53. maddeleri uyarınca mahkum edilmiştir. Ancak, hüküm yerine getirilirken bazı kanun maddeleri doğru şekilde uygulanmamıştır. Sanığın eşinin mükerrer temyiz itirazları reddedilmiş ve suç tarihi yanlış yazılmış. Ayrıca, daha önce verilen bir karar sanığın mahkumiyetine neden olmuş ve bu kararın Yargıtay tarafından onaylanarak kesinleştiği belirtilmiştir. Bu sebeple, sanığın hakkındaki açılan davanın mükerrer olduğu araştırılmamış ve kanuna aykırı şekilde hüküm verilmiştir. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesi uygulanırken sanığın hak yoksunluklarının koşullu salıverme tarihine kadar sadece kendi altsoyu yönünden devam edeceği ve Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilen bir kararın gözetilmesi gerektiği unutulmuştur. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: TCK 267/1, TCK 53/1-c ve Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı kararı.

16. Ceza Dairesi 2016/1428 E. , 2016/4888 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : İftira
Hüküm : TCK"nın 267/1, 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın eşinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak,
1-Suç tarihinin “16.11.2008” yerine “2008” yazılması,
2-Aynı eyleme ilişkin olarak .... Asliye Ceza Mahkemesinin 08.06.2011 tarih ve 2010/621 Esas, 2011/342 Karar sayılı kararı ile sanığın mahkumiyetine karar verilip, bu kararın 08.01.2013 tarihinde Yargıtay 9. Ceza Dairesi ilamı ile onanarak kesinleştiği, UYAP’taki gerekçeli karar ve Yargıtay ilamının incelenmesinden anlaşıldığından, sanık hakkında açılan davanın mükerrer olup olmadığı araştırılarak mükerrer ise CMK"nın 223/7 maddesi uyarınca reddine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3- Kabul ve uygulamaya göre de;
TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemiş olması ve ayrıca TCK"nın 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının uygulanması bakımından, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E. 2015/85 K. iptal kararının gözetilmesi lüzumu,
Kanuna aykırı, sanığın eşinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 29.09.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.