TALEP :
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 05.05.2014 tarih ve 2014/148882 sayılı yazısı ile;
İftira suçundan sanık ..."in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 268/1 delaleti ile 267/1 ve 269/1. maddeleri uyarınca 7 ay 9 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, Asliye Ceza Mahkemesinin 13.03.2006 tarihli ve 2003/1048 esas, 2006/242 sayılı ilâmı tekerrüre esas teşkil ettiğinden sanık hakkında 5237 sayılı Kanunun 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 108/4. maddesi gereğince sanığın cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına dair Asliye Ceza Mahkemesinin 04.12.2013 tarihli ve 2013/125-785 sayılı kararı ile ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre, sanığın sabıkasında bulunan ve tekerrüre esas alınan Asliye Ceza Mahkemesinin 13.03.2006 tarihli ve 2003/1048 esas, 2006/242 sayılı ilâmında suç tarihinin 15.10.2003 tarihi olduğu, sanığa isnad edilen reşit olmayan mağdureyi alıkoymak ve kızlık bozmak suçlarının sonradan yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer almadığı, cinsel dokunulmazlığa yönelik suç tiplerinin yeniden düzenlenmesi karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun tekerrür uygulamasına ilişkin 18.06.2013 tarihli ve 2013/8-151 esas, 2013/304 sayılı kararında da belirtildiği üzere sanığın tekerrüre esas alınan ilam veya ilamlardaki eylemin suç olmaktan çıktığı ya da kabahate dönüştüğünün dosya içeriğinden açıkça anlaşılması halinde sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanma şartlarının oluşmadığının kabul edilmesi gerektiği, tekerrüre esas olabilecek tek bir geçmiş hükümlülük bulunma ve bunun da suç olmaktan çıktığı ya da kabahate dönüştüğü şüphesi oluşması halinde ise uyarlama yapılıp yapılmadığının araştırılması ve yapılmamış ise bunun sağlanması gerektiği de nazara alındığında, bahse konu ilamın tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeksizin yazılı şekilde karar tesisinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığının 15.04.2014 tarih ve 2014/7458/26175 sayılı Kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Ceza Dairesine ihbar ve dava evrakının tevdii edildiği,
Anılan Dairenin 15.01.2015 tarih ve 2014/4876- 2015/161 sayılı ilamı ile işin incelenmesinin Yüksek Ceza Dairesine ait olduğu belirtilerek görevsizlik kararı verildiği, Yüksek Ceza Dairesi ise 02.03.2015 günlü yazısı ile 2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6572 sayılı Kanununun 27. maddesi ile eklenen geçici 14. maddesi ile 22.01.2015 tarih, 29244 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümüne ilişkin 19.01.2015 tarih ve 8 sayılı kararı gereğince, dava dosyasını Dairemize gönderdiği anlaşılmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR:
Dosya içeriğindeki Yargıtay Ceza Dairesinin 03.12.2012 tarih, 2011/19954 esas ve 2012/28445 sayılı bozma ilamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesi hükmüne, 29.01.2014 tarih ve 28897 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 24.01.2014 tarih ve 2014/1 sayılı kararında Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler II/A(4)"de yer alan "Ceza Daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle Daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar" hükmüne göre, işin incelenmesi Yüksek Ceza Dairesine ait olmakla Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın görevli dairenin belirlenmesi için Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kuruluna gönderilmesine, 20.10.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.