Görevi yaptırmamak için direnme - İftira - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2015/4202 Esas 2015/3154 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, iftira suçundan dolayı mahkum edilmiştir ve hapis cezasına çarptırılmıştır. Ancak, denetimli serbestlik tedbirinin süresinin belirlenmesinde yanlış bir uygulama yapılmıştır ve hak yoksunluğu konusunda da eksiklik bulunmaktadır. Bu nedenle, karar bozulmuş ve düzeltilerek onanmıştır. Kabul edilen kanun maddeleri şunlardır:
- TCK'nın 265/1, 43/2-1, 62, 53, 58. maddeleri (görevi yaptırmamak için direnme suçu)
- TCK'nın 267/1, 43/2-1, 269/2, 62, 53, 58. maddeleri (iftira suçu)
- CMUK'nın 321. ve 322. maddeleri (kararın bozulması ve düzeltilerek onanması)

16. Ceza Dairesi         2015/4202 E.  ,  2015/3154 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 1- Görevi yaptırmamak için direnme, 2- İftira
Hüküm : 1- TCK"nın 265/1, 43/2-1, 62, 53, 58. maddeleri
uyarınca mahkumiyet
2- TCK"nın 267/1, 43/2-1, 269/2, 62, 53, 58. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın 16.01.2012 tarihinde Antalya Asliye Ceza Mahkemesinde alınan savunmasında; soruşturma aşamasındaki ifadesinden farklı olarak şikayetçi olduğunu ve iftira suçunu kabul etmediğini ifade etmesi karşısında, şartları oluşmadığı halde sanık hakkında TCK’nın 269. maddesinde düzenlenmiş olan etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- 5275 sayılı Kanunun 108/4-5-6. maddesi uyarınca denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevinin hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek olan mahkemeye ait olduğu, bu itibarla hükümlülük kararında mükerrir olan sanık hakkında TCK"nın 58/7. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesiyle yetinilmesi gerekirken, infazı kısıtlama sonucunu doğuracak şekilde denetimli serbestlik tedbirinin süresinin de belirlenmesi,
2- TCK"nın 53/1-c bendinde yer alan hak yoksunluğunun kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden ve 53/1-a, b, d, e bentlerindeki hak yoksunlukları bakımından mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, görevi yaptırmamak için direnme suçuyla ilgili hükmün tekerrür uygulamasına ilişkin fıkrasındaki "..cezanın infazından sonra 5275 sayılı Kanunun 108/4. maddesinde düzenlenen 1 yıl 1 ay 10 gün süreyle denetimli serbestlik tedbirlerinin uygulanmasına" ibaresi ile iftira suçuyla ilgili hükmün tekerrür uygulamasına ilişkin bölümündeki "..cezanın infazından sonra 5275 sayılı Kanunun 108/4. maddesinde düzenlenen 1 yıl süreyle denetimli serbestlik tedbirlerinin uygulanmasına" şeklindeki ibarenin hükümden çıkartılması ve TCK"nın 53. maddenin uygulanmasına dair bölümlerin hüküm fıkrasından çıkarılarak yerlerine "Sanığın kasten işlediği suçtan dolayı mahkum olduğu hapis cezasının kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK"nın 53/1-a, b, d ve e bentlerindeki haklardan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya, (c) bendinde yer alan kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden ise mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" ifadesinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.10.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.