Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/24617 Esas 2022/17151 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, sanığın nitelikli hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçlarından mahkumiyetine karar verdi. Sanığın kimlik bilgilerinin kullanılması suçuna yönelik temyiz istemi reddedilerek hüküm onaylandı. Ancak nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarına yönelik temyiz istemleri kabul edilerek hüküm bozuldu ve kazanılmış hakları dikkate alınarak ceza yeniden belirlendi. Sanığın nitelikli hırsızlık suçundan 7 yıl hapis, konut dokunulmazlığının ihlali suçundan 20 ay hapis cezası aldığı belirtildi. Kanun maddeleri ise şöyle: TCK'nın 143, 116/4 ve 58. maddeleri, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 322. ve 326. maddeleri.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1-Sanık ... hakkında başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçuna yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; sanık müdafiinin temyiz istemi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarına yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
İlk hükmü sanık müdafiinin temyizi üzerine inceleme sonunda, Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 12/12/2019 tarih 2019/10123 Esas 2019/18311 sayılı kararının Mahkemesince bozma kararına uyulmasına takiben sanık ve müdafiine tebliğ edildiği ve aleyhe bozma uyarınca sanığın ve müdafiinin TCK'nın 143, 116/4 ve 58. maddeleri kapsamında ek savunmasının alındığı da gözetildiğinde tebliğnamedeki; savunma hakkının kısıtlandığından bahisle bozma isteyen düşünceye iştirak edilmeyerek yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde, usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Bozma öncesi hırsızlık suçundan sanık hakkındaki sonuç cezanın 7 yıl hapis cezası olduğu halde, aleyhe temyiz de olmadığından, sanığın ceza süresi bakımından kazanılmış hakkının korunmasına karar verilmesi gerekirken, bozma sonrası kazanılmış hakkı gözetilmeyerek 7 yıl 6 ay hapis cezası verilmesi,
2- Bozma öncesi konut dokunulmazlığının ihlali suçundan sanık hakkındaki sonuç cezanın 20 ay hapis cezası olduğu halde, aleyhe temyiz de olmadığından, sanığın ceza süresi bakımından kazanılmış hakkının korunmasına karar verilmesi gerekirken, bozma sonrası kazanılmış hakkı gözetilmeyerek 2 yıl hapis cezası verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz istemleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, "Sanığın 22.07.2015 tarihli önceki hükümden kaynaklanan kazanılmış hakkı nedeniyle 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi uyarınca sonuç cezanın nitelikli hırsızlık suçundan 7 yıl hapis, konut dokunulmazlığının ihlali suçundan 20 ay hapis cezası olarak belirlenmesine" cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07/12/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.