Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/24938 Esas 2022/17281 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, mala zarar verme suçundan sanığın temyiz istemini yerinde görmedi ve mahkumiyet hükmünü onayladı. Ancak kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz istemi reddedildi. Son olarak, sanık hakkındaki mala zarar verme suçuna ilişkin mahkumiyet hükmü CMK'nın 253. maddesi göz önünde bulundurularak bozuldu ve uzlaştırma işlemleri sonrası yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi ve 6763 sayılı Kanun'un 34. ve 35. maddelerine de değinildi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Mala zarar verme ve kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Katılan ... vekillerinin temyiz istemlerinin incelenmesi neticesinde;
Hükmü katılan adına temyiz eden avukatların temyiz tarihi ve öncesine ait katılan tarafından verilen vekaletname ile vekil olarak atanmadıkları, keza dava ve duruşmalara katılan yanında girip temsil etmedikleri anlaşılmakla, hükmü katılan adına temyiz etme yetkileri bulunmadığından, temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık ... ve katılan sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesi neticesine gelince;
14.07.2021 tarih 31541 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7331 sayılı yasanın 23. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 251. maddesine eklenen “175 inci maddenin ikinci fıkrası uyarınca duruşma günü belirlendikten sonra basit yargılama usulü uygulanmaz.” şeklindeki düzenleme de gözetilerek, basit yargılama usulünün uygulanamayacağı belirlenerek yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanığın temyiz istemi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
III-Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesi neticesinde;
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 3. fıkrasında yer alan ''etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile'' ibaresinin madde metninden çıkarıldığı, 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca; ''Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.'' hükmü de gözetilerek sanığın eylemine uyan 5237 sayılı 151. maddesinde tanımı yapılan mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK'nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle, 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 12/12/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.