Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2022/13390 Esas 2022/17549 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanıkların hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme ve mala zarar verme suçlarından yargılandığı dava sonucunda, sanıklardan biri beraat ederken diğerleri hırsızlık, mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından mahkum edilmiştir. Hüküm temyiz edilmiş, ancak Yargıtay 6. Ceza Dairesi nitelikli hırsızlık suçundan sanık için zorunlu müdafii atanması gerektiği ve savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle hükmün bozulmasına karar vermiştir. Temyiz dilekçesinde herhangi bir sebep ileri sürülmemesine rağmen, savunma hakkının sınırlandırılması hususu kesin hukuk aykırılık sebebi kabul edildiği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın itirazı reddedilmiştir. Kararda 5271 sayılı CMK'nın 142/2-h, 143, 150/3, 188/1, 289/1-e-h, 288 ve 294 maddeleri yer almaktadır. 142/2-h ve 143. maddeleri nitelikli hırsızlık suçunun cezasını belirlerken, 150/3. madde sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiğini belirtmektedir. 188/1 ve 289/1-e-h maddeleri savunma hakkının sınırlandırılması ile ilgilidir. 288 ve 294 maddeleri ise temyiz sebepleri ve hükmün hukuki yönüne ilişkin düzenlemeler içermektedir.

Sanıklar ..., ... ve ... hakkında "hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme ve mala zarar verme" suçlarından cezalandırılmaları istemi ile açılan kamu davasında yapılan yargılama neticesinde, Körfez 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/05/2017 gün ve 2016/83 Esas, 2017/314 Karar sayılı ilamı ile sanık ...'un mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan beraatine, sanık ...'un hırsızlık, sanıklar ... ve ...'ün hırsızlık, mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan mahkumiyetine karar verildiği, hükmün süresi içerisinde sanıklar tarafından istinaf edildiği, ... Bölge Adliye Mahkemesi 9. Ceza Dairesinin 21/06/2017 gün ve 2017/1617 Esas, 2017/1516 Karar sayılı ilamı ile istinaf başvurusunun esastan reddine karar verildiği, hükmün süresi içerisinde sanık ... tarafından temyizi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 10/11/2022 gün ve 2021/19365 Esas, 2022/15817 Karar sayılı ilamı ile işyeri dokunulmalığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından temyiz isteminin reddine, nitelikli hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3. maddesi uyarınca sanık ...’ya zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1. ve 289/1-e-h maddelerine aykırı davranılması suretiyle sanığın savunma hakkının kısıtlanması gerekçesiyle bozma kararı verilmiş olup, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 23.11.2022 tarih ve 2017/51034 sayılı yazısı ile sanığın temyiz dilekçesinde; "Sayın başkanım Körfez 2. Asliye Ceza Mahkemesinden hırsızlık suçundan ceza aldım. İstinaf mahkemesine yolladım. Temyiz yolu açık olmak üzere tebligat geldi. Cezamın Yargıtay Ceza Daireniz tarafından temyiz edilmesini saygılarımla arz ederim.” şeklinde gösterdiği temyiz nedenlerinin bir sebep ihtiva etmediği ve bu nedenle temyiz isteminin CMK'nın 298 maddesi uyarınca reddine karar verilmesi gerektiği düşüncesiyle itiraz yasa yoluna başvurulmakla dosya Dairemiz'e gönderilmekle okunarak gereği görüşülüp düşünüldü:

TÜRK MİLLETİ ADINA

5271 sayılı CMK'nın 288. maddesinin ''Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır.'', aynı Kanunun 294. maddesinin ''Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir.'' şeklinde düzenlendiği gözetilerek; sanığın temyiz dilekçesinde herhangi bir sebep ileri sürülmemesine rağmen, dosyada tespit olunan ve 5271 Sayılı CMK’nın 289/1-h maddesinde düzenlenen savunma hakkının sınırlandırılması hususu, kesin hukuk aykırılık sebebi kabul edilerek yapılan incelemede,
Dairemizin anılan kararında usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmaması nedeniyle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 23.11.2022 tarihli ve 2-2017/51034 sayılı itiraz istemi yerinde görülmemiş olduğundan İTİRAZIN REDDİNE, 5271 sayılı CMK’nın 308/2. fıkrası uyarınca Dairemizin 10.11.2022 tarihli, 2021/19365 Esas ve 2022/15817 Karar sayılı kararı ile ilgili itirazı incelemek üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesine, 15.12.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.