Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2022/13390 Esas 2022/17549 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanıklar hakkında açılan kamu davasında, Körfez 2. Asliye Ceza Mahkemesi sanık A'ın mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan beraatına, sanık B'nin hırsızlık, sanıklar C ve D'nin hırsızlık, mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan mahkumiyetine karar verdi. Sanıklar tarafından hüküm temyize edildi. İstinaf başvurusunun esastan reddedilmesinin ardından, sanık B tarafından Yargıtay'a temyiz başvurusu yapıldı. Yargıtay 6. Ceza Dairesi, sanığın işyeri dokunulmalığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından temyiz isteminin reddine, nitelikli hırsızlık suçundan sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gerekçesiyle bozma kararı verdi. Ancak sanığın savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yapılan itiraz reddedildi.
Kanun Maddeleri: 5271 sayılı CMK'nın 150/3, 188/1, 289/1-e-h, ve 294 maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143. maddeleri.

Sanıklar ..., ... ve ... hakkında "hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme ve mala zarar verme" suçlarından cezalandırılmaları istemi ile açılan kamu davasında yapılan yargılama neticesinde, Körfez 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/05/2017 gün ve 2016/83 Esas, 2017/314 Karar sayılı ilamı ile sanık ...'un mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan beraatine, sanık ...'un hırsızlık, sanıklar ... ve ...'ün hırsızlık, mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan mahkumiyetine karar verildiği, hükmün süresi içerisinde sanıklar tarafından istinaf edildiği, ... Bölge Adliye Mahkemesi 9. Ceza Dairesinin 21/06/2017 gün ve 2017/1617 Esas, 2017/1516 Karar sayılı ilamı ile istinaf başvurusunun esastan reddine karar verildiği, hükmün süresi içerisinde sanık ... tarafından temyizi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 10/11/2022 gün ve 2021/19365 Esas, 2022/15817 Karar sayılı ilamı ile işyeri dokunulmalığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından temyiz isteminin reddine, nitelikli hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3. maddesi uyarınca sanık ...’ya zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1. ve 289/1-e-h maddelerine aykırı davranılması suretiyle sanığın savunma hakkının kısıtlanması gerekçesiyle bozma kararı verilmiş olup, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 23.11.2022 tarih ve 2017/51034 sayılı yazısı ile sanığın temyiz dilekçesinde; "Sayın başkanım Körfez 2. Asliye Ceza Mahkemesinden hırsızlık suçundan ceza aldım. İstinaf mahkemesine yolladım. Temyiz yolu açık olmak üzere tebligat geldi. Cezamın Yargıtay Ceza Daireniz tarafından temyiz edilmesini saygılarımla arz ederim.” şeklinde gösterdiği temyiz nedenlerinin bir sebep ihtiva etmediği ve bu nedenle temyiz isteminin CMK'nın 298 maddesi uyarınca reddine karar verilmesi gerektiği düşüncesiyle itiraz yasa yoluna başvurulmakla dosya Dairemiz'e gönderilmekle okunarak gereği görüşülüp düşünüldü:

TÜRK MİLLETİ ADINA

5271 sayılı CMK'nın 288. maddesinin ''Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır.'', aynı Kanunun 294. maddesinin ''Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir.'' şeklinde düzenlendiği gözetilerek; sanığın temyiz dilekçesinde herhangi bir sebep ileri sürülmemesine rağmen, dosyada tespit olunan ve 5271 Sayılı CMK’nın 289/1-h maddesinde düzenlenen savunma hakkının sınırlandırılması hususu, kesin hukuk aykırılık sebebi kabul edilerek yapılan incelemede,
Dairemizin anılan kararında usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmaması nedeniyle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 23.11.2022 tarihli ve 2-2017/51034 sayılı itiraz istemi yerinde görülmemiş olduğundan İTİRAZIN REDDİNE, 5271 sayılı CMK’nın 308/2. fıkrası uyarınca Dairemizin 10.11.2022 tarihli, 2021/19365 Esas ve 2022/15817 Karar sayılı kararı ile ilgili itirazı incelemek üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesine, 15.12.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.