Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50, 52/1-2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; olay günü gece vakti aydınlatmalı, meskun mahal içi dört şeritli bölünmüş asfalt yolda sanığın sevk ve idaresindeki çekici ile orta refüjde yer alan ışık kontrollü kavşağa geldiği esnada "ileri ve sağa mecburi yön" levhasına rağmen sola dönüş yaparak "U" dönüşü yapmak istediği sırada, dönüş yapmak istediği yolda seyreden temyiz dışı sanık ..."ın sevk ve idaresindeki katılanların bulunduğu minibüs ile çarpışmaları sonucu minibüsün devrilmesi neticesinde bir katılanın yüzde sabit ize neden olacak şekilde, bir katılanın ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, açıklanan gerekçeye göre;
1-Katılan ..."in 24.03.2015 tarihli kolluk beyanında temyiz dışı sanık ..."dan şikayetçi olduğu, sanık ..."dan şikayetçi olmadığı, 22.04.2015 tarihinde tekrar kolluğa müracaat ederek sanık ..."den de şikayetçi olduğunu beyan ettiği, ancak şikayetten vazgeçmeden vazgeçme mümkün olmadığından müştekinin sanık ..."den şikayetçi olmadığının kabulü gerekmekle, sanığın eylemine uyan TCK"nın 89/1. maddesi gereğince cezalandırılması gerekirken, TCK"nın 89/4. maddesi gereğince mahkumiyetine karar verilmesi;
2-Bölünmüş yolda, kesintisiz çizgiyle ve "ileri ve sağa mecburi yön" levhası ile sola dönüşün yasaklanmış olmasına rağmen sola dönüş yapması nedeniyle bilinçli taksirle hareket eden sanık hakkında TCK"nın 22/3. maddesi hükümleri uygulanmayarak eksik ceza tayini;
3-Taksirle işlenen suçlarda iştirak hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilerek, yargılama giderinin her bir sanığa sebebiyet verdikleri tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesine karar verilmesi gerekirken, yargılama giderlerinin “eşit oranda” tahsiline karar verilmesi;
Kabule göre de;
a-Bozma ilamına uyulduğu takdirde, sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçu için TCK"nın 89. maddesinin 1. fıkrasında öngörülen temel ceza miktarı itibariyle, 5271 sayılı CMK"nın, 17.10.2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi ile yeniden düzenlenmiş olan ve 251. maddesinin 1. fıkrasında yer alan ""Basit yargılama usulü"" düzenlemesine tabi olacağı; Anayasa Mahkemesinin 19.08.2020 tarihli ve 31218 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan, 25.06.2020 tarihli ve 2020/16 Esas-2020/33 Karar sayılı iptal kararı ile, kovuşturma evresine geçilmiş olan ve basit yargılama usulü uygulanabilecek dosyalar yönünden 7188 sayılı Kanun"un 5. maddesinin 1-d bendinde yer alan düzenlemenin iptal edildiği anlaşıldığından; Anayasa Mahkemesinin anılan iptal kararı doğrultusunda CMK"nın 251. maddesi hükümlerinin değerlendirilmesi gerekmesi;
b-Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, CMUK’un 326/son. maddesi uyarınca sanığın ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkı saklı tutulmak koşuluyla, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi ve halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 29/06/2021 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.