Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, ..."a faiz karşılığı ödünç para verdiği gerekçesiyle tefecilik suçundan mahkumiyetine karar verilmiş ise de; TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin gerektiği ancak sanığın faizle borç vermediğini savunması, hükme esas alınan tanık ..."in sanığın ..."ye para vermesi sırasında faiz ödenmesi hususunda anlaştıklarına dair görgüye dayalı bilgisinin bulunmaması karşısında, sanığın yüklenen tefecilik suçundan mahkumiyetine yeterli, somut, tarafsız, bilimsel ve her türlü şüpheden uzak, kesin, inandırıcı ve yeterli delil bulunmadığı gözetilmeden beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Dosya kapsamına göre suç tarihinin karar başlığında 01/05/2013 yerine 16/12/2013 olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-c maddesine muhalefet edilmesi,
Anayasa Mahkemesinin TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararının değerlendirilmesi lüzumu,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA 08/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.