Görevi yaptırmamak için direnme - hakaret ve tehdit - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/9562 Esas 2014/12907 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
5. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/9562
Karar No: 2014/12907
Karar Tarihi: 18.12.2014

Görevi yaptırmamak için direnme - hakaret ve tehdit - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/9562 Esas 2014/12907 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi         2013/9562 E.  ,  2014/12907 K.

    "İçtihat Metni"

    Tebliğname No : 4 - 2011/247379
    MAHKEMESİ : İstanbul 17. (Beyoğlu 3.) Asliye Ceza Mahkemesi
    TARİHİ : 23/12/2010
    NUMARASI : 2009/1024 Esas, 2010/669 Karar
    SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme, hakaret ve tehdit

    Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
    Katılan M.. K..’nin hükmün suç duyurusunda bulunulmasına ilişkin bölümüne yönelik temyiz talebinin ortada CMK"nın 223. maddesine göre davayı sonuçlandıran ve uyuşmazlığı çözen bir hüküm bulunmaması karşısında 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 317. madddesi uyarınca REDDİNE, incelemenin sanığın temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
    Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
    Ancak;
    Sanığın, polis memurlarının kendisine küfür edip dövdükleri yönündeki savunması, tanıklar Ö. K.. ve M. A.."nın anlatımları ve sanığa ait adli rapor içeriği üzerinde durularak, eylemlerin öncelik sonralık ilişkisi de gözetilerek hakkında TCK"nın 29 ve 129. maddelerinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılmaması,
    Adli sicil kaydına göre mükerrir olduğu anlaşılan sanık hakkında TCK’nın 58/6-7. maddesinin uygulanmaması,
    Görevi yaptırmamak için direnme suçunu birden fazla kamu görevlisine karşı işlediği kabul edilen sanık hakkında TCK’nın 43/2. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
    Sanık hakkında direnme suçundan hükmolunan hapis cezasının kanuni sonucu olarak TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluğuna hükmedilmemesi,
    Adli sicil kaydına göre mükerrir olduğu anlaşılan sanık hakkında TCK"nın 58/3. maddesinin "Tekerrür halinde, sonraki suça ilişkin kanun maddesinde seçimlik olarak hapis cezası ile adli para cezası öngörülmüşse, hapis cezasına hükmolunur." hükmü gereği tehdit suçundan hüküm kurulurken hapis cezasının tercih edilmesi gerektiğinin nazara alınmaması,
    TCK"nın 3/1. maddesindeki “suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur” şeklindeki yasal düzenleme karşısında; tehdit suçundan temel ceza belirlenirken, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar hep birlikte değerlendirilip aynı Kanunun 61/1. maddesinde yedi bent halinde sınırlı sayılan ölçütlere ne şekilde dayanıldığının somut gerekçelerle ve denetime olanak verecek şekilde gösterilmeksizin eylemine karşılık hak ve orantılılık kuralları gözetilmeden, temel cezanın asgari hadden uzaklaşılarak tayini,
    Tehdit suçundan gün para cezasının adli para cezasına çevrilmesine ve taksitlendirilmesine karar verilirken uygulanan yasa maddelerinin hatalı gösterilmesi ve adli para cezasına hükmedilmesine rağmen TCK"nın 53/1. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna karar verilmesi,
    Sanığın adli sicil kaydında yer alan erteli mahkumiyet yönünden ilgili mahkemeye ihbarda bulunulmaması,
    Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 18/12/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.








    Hemen Ara