MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 20.04.2018 tarih ve 2015/940 E- 2018/242 K. sayılı kararın davacı vekili ve davalılar şirket, ..., ..., ..., ... ve ... vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine , istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi"nce verilen 04.03.2020 tarih ve 2018/1445 E- 2019/1323 K. sayılı ek kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalılar şirket, ..., ..., ..., ... ve ... vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı ...Ş. "nin yurt içinde ve yurt dışında yüksek gelir getirisi vaadinde bulunarak ve kandırarak piyasadan yüksek miktarda para topladığını, diledikleri zaman toplanan paralarının iade edileceği sözünün kendilerine verildiğini, müvekkilinin de davalı şirkete para veren kişilerden olduğunu, şirket dışındaki gerçek kişi davalıların da zarardan sorumlu olduklarını ileri sürerek ıslah dilekçesi ile neticeten 42.134,00 TL’nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalılar ... ve ... davaya cevap vermemiştir.
Diğer davalılar vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, davalı şirketin eylem tarihindeki yönetici ve denetçilerinin de davacının zararından sorumlu oldukları, davalı ... hakkındaki davanın geri çekildiği, davadan önce ölen ... hakkındaki davanın tefrik edildiği, diğer davalı gerçek kişilerin ise şirketçe paranın son tahsil edildiği tarihten çok sonra şirket yöneticiliği veya denetçiliği yaptıkları, bu nedenle sorumluluklarının bulunmadığı gerekçesiyle, davalılar Bera Holding A.Ş., ..., ..., ..., ..., ... ve ... hakkındaki davanın kısmen kabulü ile, 42.134,00 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yıllık %9 ve değişen oranlarda yasal faizi ile birlikte anılan davalılardan alınarak davacıya verilmesine, davalılar ... ve ... hakkında karar verilmesine yer olmadığına, diğer davalılar hakkında açılan davanın reddine karar verilmiştir.
Bu karara karşı, davacı vekili ve davalılar Bera Holding A.Ş., ..., ..., ..., ... ve ... vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi’nce, istinaf başvurularının yerinde olmadığı, mahkeme kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle, davacı vekili ve davalılar Bera Holding A.Ş., ..., ..., ..., ... ve ... vekilinin istinaf başvurularının esastan reddine karar verilmiştir.
Davalılar Bera Holding A.Ş., ..., ..., ..., ... ve ... vekilinin bölge adliye mahkemesi kararını temyiz etmesi üzerine bu kez bölge adliye mahkemesinin 04.03.2020 tarihli ek kararı ile, davanın kabul edilen miktarının 42.134,00 TL olduğu, bu miktarın temyiz sınırının altında kaldığı, davanın alacak talebine ilişkin olduğu, ortaklık ilişkisi kurulmadığının tespiti talebi olmadığı gibi bu yönde karar da verilmediği gerekçesiyle davalılar Bera Holding A.Ş., ..., ..., ..., ... ve ... vekilinin temyiz başvurusuna ilişkin dilekçenin HMK’nın 346/1. maddesi gereğince reddine karar verilmiştir.
Ek kararı, davalılar Bera Holding A.Ş., ..., ..., ..., ... ve ... vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, ek kararın dayandığı gerektirici sebeblere temyiz olunan miktarın 6100 sayılı HMK 362/1 – a maddesinde öngörülen kesinlik sınırları içerisinde bulunmasına göre ek karara yönelik temyiz isteminin reddi ile ek kararın onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalılar şirket, ..., ..., ..., ... ve ... vekilinin ek karara yönelik temyiz istemlerinin reddi ile HMK 370/1 maddesi gereğince ek kararın ONANMASINA, HMK 372 maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 2.103,77 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılar şirket, ..., ..., ..., ... ve ..."den alınmasına, 30.11.2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.