Rüşvet vermeye teşebbüs - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/5427 Esas 2014/10041 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
5. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/5427
Karar No: 2014/10041
Karar Tarihi: 23.10.2014

Rüşvet vermeye teşebbüs - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/5427 Esas 2014/10041 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İstanbul 19. Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen bir davada, sanık rüşvet vermeye teşebbüs suçundan suçlu bulunmuştur. Ancak, mahkeme hapis cezasını yazılı şekilde alt sınırdan uzaklaşarak vermiş ve yeterli gerekçe göstermemiştir. Bu nedenle, mahkeme kararı kanuna aykırı bulunarak bozulmuştur. Davada incelenen kanun maddeleri arasında, 5237 sayılı TCK’nın 61. maddesi ve 3. maddesi sayılabilir. 5237 sayılı TCK'nın 61. maddesi, suç için belirlenecek temel cezayı düzenlemekte ve bunun hangi koşullara göre belirleneceğini açıklamaktadır. Öte yandan, 5237 sayılı TCK’nın 3. maddesi suçun ağırlığına göre ceza ve güvenlik tedbirleri verilmesini düzenlemektedir.
5. Ceza Dairesi         2013/5427 E.  ,  2014/10041 K.

    "İçtihat Metni"

    Tebliğname No : 5 - 2012/233750
    MAHKEMESİ : İstanbul 19. Ağır Ceza Mahkemesi
    TARİHİ : 10/05/2012
    NUMARASI : 2011/193 Esas, 2012/110 Karar
    SUÇ : Rüşvet vermeye teşebbüs

    İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
    Olayın gerçekleşme şekli ve mağdurların aşamalardaki beyanlarına göre mahkemenin eylemin kamu görevlisine hakaret suçunu oluşturduğuna yönelik kabulünde isabetsizlik görülmemiş ve bu nedenle de tebliğnamede eylemin rüşvet vermeye teşebbüs suçunu oluşturduğundan bahisle bozma öneren düşünceye iştirak edilmemiş, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
    Ancak;
    Suç için seçimlik cezanın öngörülmesi nedeniyle tercihli cezalardan hapis cezasının belirlenmesine ilişkin denetime imkan verecek şekilde yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden ve 5237 sayılı TCK"nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken söz konusu maddenin 1. fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlarla aynı Kanunun 3. maddesinin 1. fıkrasındaki "suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur" şeklindeki yasal düzenlemeler ile dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetle değerlendirilip, olayın oluş şekli ve mağduriyetin ağırlığı göz önüne alınarak temel cezanın hak ve nesafete uygun bir şekilde belirlenmesi gerektiği nazara alınmadan orantılılık ilkesine aykırı olacak şekilde gerekçeden yoksun biçimde yazılı şekilde alt sınırdan uzaklaşılmak suretiyle hüküm tesisi,
    Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23/10/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

    Hemen Ara