Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2018/3648 Esas 2022/351 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir ihaleye fesat karıştırma suçuyla ilgili olarak verilen kararı inceledi. Temyiz itirazları arasında yerinde görülmeyenlerin reddedildiği kararda, sanıkların yaralamak suretiyle engellemeye çalıştığı ikinci ihale sonrasında katılımcının diğer ihalelere devam ettiği belirlendi. Bu nedenle, eylemlerinin suçun teşebbüs aşamasında kaldığı göz önüne alınmadan tamamlanmış suçtan mahkumiyet hükümleri kuruldu. Ancak, Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle TCK'nin 53/1. maddesi ile ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtildi ve hükümler kanuna aykırı olduğundan bozuldu. Kanun maddeleri: TCK'nin 53/1. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, CMUK'un 321 ve 326/son maddeleri.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : İhaleye fesat karıştırma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan sanık ... ve müdafin temyizlerinin katılan sanık hakkındaki mahkumiyet hükmüne yönelik olduğu gözetilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanıkların, olay günü gerçekleşen ikinci ihalenin tamamlanmasından sonra yaralamak suretiyle engellemeye çalışmalarına rağmen katılanın sonraki ihalelere iştirak etmeye devam ettiğinin ve bu ihalelerden birinin de lehine sonuçlandığının anlaşılması karşısında; eylemlerinin teşebbüs aşamasında kaldığı nazara alınmadan tamamlanmış suçtan yazılı şekilde hükümler kurulması,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı Kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK'nin 53/1. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, katılan sanık ve müdafi ile sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'un 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 13/01/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.