Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2018/8004 Esas 2022/680 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, kısıtlı bir kişinin vasisi olarak görev yaparken, vesayet makamından izin almadan taşınmazlarını kiraya vermiş ve alt kiracıya verilmesine olanak sağlamıştır. Bu eylemi, kısıtlının mağduriyetine neden olmak ve haksız menfaat sağlamak suçunu oluşturmaktadır. Mahkeme, sanığın zimmet suçundan mahkumiyetine karar vermiş ancak yapılan temyiz sonucunda hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Sanık hakkında TCK'nin 53/5. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna karar verilmiş, 53/1-c yerine 53/1-a madde-fıkra-bendindeki hak ve yetkilerin kullanılması yasaklanmıştır. Kararda Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı Kararı da değerlendirilmiştir. Detaylı kanun maddeleri:
- TCK 257/1. (Görevi kötüye kullanma suçu)
- TCK 53/5. (Hak yoksunluğu)
- TCK 53/1-a (Hak ve yetkilerin kullanımının yasaklanması)
- TCK 53/1-c (Hak ve yetkilerin kısıtlanması)

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihlerinde kısıtlı ...'nın vasisi olarak görev yapan sanığın, Anadolu Caddesinde bulunan taşınmazlarını 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 462. maddesi uyarınca vesayet makamından izin almadan tanık ...'e kiraladığı ve bu şahsın söz konusu taşınmazı sözleşmeye aykırı olarak alt kiracıya vermesine olanak sağladığı, bu konuda vesayet makamlarını bilgilendirmediği gibi tutulması zorunlu defter ve belgelerde de bu hususa rastlanmadığının anlaşılması ile sanığın ...'ten aldığı paranın kira alacağı olmaması karşısında; eyleminin kısıtlının mağduriyetine neden olmak ve kiracı ile alt kiracının lehine haksız bir menfaat sağlamak suretiyle TCK'nin 257/1. maddesinde düzenlenen görevi kötüye kullanma suçunu oluşturacağı gözetilmeden yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde zimmet suçundan mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Anayasa Mahkemesinin TCK'nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı Kararının değerlendirilmesi lüzumu,
Sanık hakkında TCK'nin 53/5. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna karar verilirken 53/1-c yerine 53/1-a madde-fıkra-bendindeki hak ve yetkilerin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'un 321 ve 326/son maddeleri gereğince BOZULMASINA 20/01/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.