Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2020/4826 Esas 2022/3671 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ceza Dairesi tarafından incelenen karar, rüşvet verme ve infaz kurumuna yasak eşya sokma suçlarından dolayı mahkumiyet hükümleri verilmiş olan sanıkların temyiz başvurularının reddedildiği ve daha önce verilen hapis cezalarının onandığı şeklinde sonuçlanmıştır. Kanun maddeleri olarak ise CMK'nın 286/2-a maddesi kararın gerekçesi olarak verilmiştir. Bu maddeye göre, istinaf başvuru hakkı olmayan kararlar temyiz edilemez.

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Rüşvet verme, infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokmak
HÜKÜM : 1)Kocaeli 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/03/2017 tarihli ve 2010/527 Esas, 2017/86 sayılı Kararı ile; atılı suçlardan mahkumiyet,
2)İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 13. Ceza Dairesinin 03/11/2017 tarihli ve 2017/1878 Esas, 2017/2241 sayılı Kararı ile; istinaf başvurusunun esastan reddi,
3)İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 13. Ceza Dairesinin 15/04/2020 tarihli ve 2017/1878 Esas, 2017/2241 sayılı Ek Kararı ile; temyiz isteminin reddi.

Bölge Adliye Mahkemesince verilen temyiz isteminin reddine ilişkin ek karar temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklar hakkında İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 13. Ceza Dairesince verilen kararın, ilk derece mahkemesince rüşvet verme ve infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokmak suçlarından ayrı ayrı kurulan 4 yıl 2 ay ve 1 yıl 8 ay hapis cezalarına ilişkin hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine dair bir karar olması sebebiyle CMK’nın 286/2-a maddesi uyarınca temyizi mümkün bulunmadığından, temyiz isteminin reddine ilişkin 15/04/2020 tarihli ve 2017/1878 Esas, 2017/2241 sayılı Ek Kararda bir isabetsizlik görülmediğinden sanıklar müdafin temyiz isteminin esastan reddiyle Ek Kararın ONANMASINA 12/04/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.