Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2019/9654 Esas 2022/4144 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, rüşvet vermeye teşebbüs suçundan mahkum edilmiş, istinaf başvurusu esastan reddedilmiş ve temyiz istemi reddedilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen temyiz isteminin reddine ilişkin ek karar temyiz edilmiş ancak CMK’nin 286/2-a maddesi gereği temyiz mümkün olmadığından reddedilmiştir. Karar oy birliğiyle onanmıştır. CMK’nin 286/2-a maddesi, istinaf mahkemesinin hüküm tarihinden önceki hükümlerin temyiz edilmesi durumunda uygulanır. Bu durumda temyiz mümkün değildir.

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Rüşvet vermeye teşebbüs
HÜKÜM : 1)Adıyaman 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 08/02/2018 tarihli ve 2017/208 Esas, 2018/100 sayılı Kararı ile; mahkumiyet,
2)Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin 20/02/2019 tarihli ve 2018/754 Esas, 2019/387 sayılı Kararı ile; istinaf başvurusunun esastan reddi,
3)Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin 28/02/2019 tarihli ve 2018/754 Esas, 2019/387 sayılı Ek Kararı ile; temyiz isteminin reddi.

Bölge Adliye Mahkemesince verilen temyiz isteminin reddine ilişkin ek karar temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesince verilen kararın, ilk derece mahkemesince rüşvet vermeye teşebbüs suçundan kurulan 2 yıl hapis cezasına ilişkin hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine dair bir karar olması sebebiyle CMK’nin 286/2-a maddesi uyarınca temyizi mümkün bulunmadığından, temyiz isteminin reddine ilişkin 28/02/2019 tarihli ve 2018/754 Esas, 2019/387 sayılı Ek Kararda bir isabetsizlik görülmediğinden sanığın temyiz isteminin esastan reddiyle Ek Kararın ONANMASINA 25/04/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.