Sanık ... hakkında beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından yapılan yargılama sonunda; atılı suçlardan mahkûmiyetine dair Samsun 2. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 10.10.2011 gün ve 2009/96 Esas, 2011/153 Karar sayılı hükümlerin sanık müdafiin temyizi üzerine, Dairemizin 27.12.2013 gün ve 2013/6152 Esas, 2013/11407 Karar sayılı ilamı ile bozma yönündeki kararına karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08.03.2014 gün ve 2012/81414 sayılı itiraznamesi ile 5271 sayılı CMK.nın 308. maddesinin 2 ve 3. fıkraları gereğince itiraz etmesi üzerine dosya Daireye gönderilmekle incelendi;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı yerinde görüldüğünden İTİRAZIN KABULÜNE, Dairemizin 27.12.2013 gün ve 2013/6152 Esas, 2013/14107 Karar sayılı ilamı ile temyiz isteğinin reddine kararının 6352 sayılı Kanunun 99. maddesiyle 5271 sayılı CMK.nın 308. maddesine eklenen 2 ve 3. fıkraları uyarınca KALDIRILMASINA, karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiillerin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanık müdafiin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 09.04.2014 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

Karşı Oy

Sanığın zincirleme şekilde işlediği birden çok kez eylemden sadece son eyleminin 18 yaşın ikmalinden sonraya denk gelmesi nedeniyle yaş indiriminden yararlanamadığı gözetilerek, ceza adaletinin bir enstrümanı olarak kullanılacak alt ve üst sınır arasındaki oranı tespit anlamında, Dairemiz ilamındaki alt sınırdan uzaklaşılmaması gerektiğine ilişkin bozma sebebinin yerinde olduğu ve bu nedenle itirazın reddi gerektiği kanaatiyle sayın çoğunluk görüşüne katılmıyorum.