Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/16849 Esas 2022/7624 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, 2011 yılında sahte fatura düzenlemek ve kullanmak suçlarından yargılanmıştır. Ancak mahkeme, her iki suçun ayrı ayrı hüküm gerektirdiğine dikkat etmeden, tek suç olarak değerlendirmiştir. Sonrasında ise Vergi Usul Kanunu'na eklenen geçici madde ve değişiklikler göz önüne alınarak, lehe olan kanun hükümlerinin uygulanması gerektiği belirtilmiş ve sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi için bozulması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri olarak, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359. ve 367. maddelerinde yapılan değişiklikler ile 6. maddesine eklenen geçici 34. madde ve 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme ve kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

1)Nizip Cumhuriyet Başsavcılığının 04.04.2014 tarihli ve 2014/981 Esas sayılı iddianamesi ile 213 sayılı VUK'nin 367. maddesi uyarınca dava şartı olan mütalaa ve ekindeki vergi suçu raporuna uygun olarak sanık hakkında 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme ve sahte fatura kullanma suçlarından açılan kamu davasında; sahte fatura düzenleme ve sahte fatura kullanma suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçları oluşturduğu, her biri hakkında ayrı ayrı hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden tek suç kabul edilerek hüküm kurulması, yasaya aykırı,
2)Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle, 213 sayılı Kanun'un 359 ve 367. maddelerinde değişiklik yapılmış olup aynı Kanun'un 6. maddesiyle, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'na eklenen geçici 34. maddenin 3. fıkrasındaki "Bu maddeyi ihdas eden Kanun'un yayımı tarihinde 359. madde kapsamına giren suçlardan dolayı temyiz veya istinaf kanun yolu incelemesinde bulunan dosyalardan, 359. maddede bu maddeyi ihdas eden Kanunla yapılan düzenlemeler nedeniyle lehe değerlendirme yapılması gereken dosyalar hakkında bozma kararı verilir" hükmü uyarınca, 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ceza miktarı itibarıyla sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 28.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.