Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2021/8508 Esas 2022/5245 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen tefecilik suçuna ilişkin mahkumiyet kararı temyiz edildi. Ancak, tefhimle temyiz süresinin yanıltıcı bir şekilde 15 gün olarak belirtilmesi nedeniyle temyiz istemi reddedildi. Kararda, sanığın suç tarihiyle ilgili dava zamanaşımı süresinin dolması nedeniyle düşme kararı verilmesi gerektiği belirtildi. Bu nedenle, hüküm bozuldu ve davanın zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verildi. Kanun maddeleri olarak ise 5237 sayılı TCK'nin 7/2 ve 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddeleleri ile CMUK'un 321. maddesi, 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nin 223/8. maddeleri gözetildi.

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi;
05/08/2017 tarihli ve 30145 mükerrer sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 7035 sayılı Kanun'un 21. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nin 291. maddesinin 1. fıkrasında düzenlenen ve bölge adliye mahkemeleri kararlarına karşı yedi gün olarak öngörülen temyiz süresinin on beş gün olarak değiştirildiği, ancak bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20/07/2016 tarihinden önce verilen kararlar ve Yargıtay'dan geçen dosyalara ilişkin temyiz süresinin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 310. maddesine göre 1 hafta olduğu gözetilmeksizin, tefhimle temyiz süresinin 15 gün olarak belirtilmesi suretiyle katılan Hazine vekilinin yanıltıldığı, buna rağmen 11/02/2020 tarihinde tefhim edilen hükmün Hazine vekilince belirtilen süreden de sonra 20/07/2020 tarihli temyize cevap dilekçesi ile vekalet ücretine hasren temyiz edildiği anlaşılmakla temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'un 317. maddesi uyarınca REDDİNE, incelemenin sanık müdafin temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanığa isnat edilen tefecilik suçunun suç tarihi itibarıyla lehe olan 7242 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik öncesi 5237 sayılı TCK'nin 241/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırına göre aynı Kanun’un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 8 yıllık asli ve 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı sürelerine tabi olduğu, son suç tarihi olan 31/10/2007 ile hüküm tarihi arasında ilaveli dava zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından, sanık hakkında düşme kararı verilmesi gerekirken yargılamaya devamla yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5237 sayılı TCK'nin 7/2 ile 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddeleri de gözetilmek suretiyle CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nin 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE 18/05/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.