Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2021/5907 Esas 2022/5411 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, yerel mahkeme tarafından verilen bir tefecilik suçundan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz başvurusunu inceledi. Yapılan incelemeler sonucunda, sanıklara isnat edilen suçun cezasının, 7242 sayılı Kanun öncesi 5237 sayılı TCK'nin 241/1. maddesi tarafından belirlendiği ve 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 8 yıllık asli ve 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı süreleriyle kısıtlandığı ortaya çıktı. Suç tarihleri arasında ilaveli dava zamanaşımı süresinin dolması nedeniyle hükümler, yeniden yargılama gerektirmese de bozuldu. Sanıklar hakkında açılan kamu davaları ise ayrı ayrı zamanaşımı sebebiyle düşürüldü. Kanun maddeleri: 7242 sayılı Kanun, 5237 sayılı TCK'nin 241/1, 66/1-e ve 67/4, 5320 sayılı Kanun'un 8/1, CMUK'un 321, 5271 sayılı CMK'nin 223/8.

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
O yer Cumhuriyet savcısının temyizinin sanıklar ... ve ... (...) hakkında verilen hükümlere yönelik olduğu gözetilerek yapılan incelemede;
Sanıklara isnat edilen tefecilik suçunun suç tarihlerine göre lehe olan 7242 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik öncesi 5237 sayılı TCK'nin 241/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibarıyla aynı Kanun’un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 8 yıllık asli ve 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı sürelerine tabi olduğu, suç tarihleri olan 2009 yılı ve öncesi ile inceleme günü arasında ilaveli dava zamanaşımı süresinin dolduğu anlaşıldığından hükümlerin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden sanıklar hakkında açılan kamu davalarının aynı Yasa'nın 322 ve 5271 sayılı CMK'nin 223/8. maddeleri gereğince zamanaşımı sebebiyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE 25/05/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.