Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/20519 Esas 2022/7679 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, kamu kurum ve kuruluşlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçundan mahkum edilmiştir. Temyiz incelemesi sonucunda hüküm onanmıştır. Ancak diğer sanıkların kayın hısımlığı ilişkisi, kendisini meydana getiren evliliğin sona ermesi ile ortadan kalkmayacağından dolayı, sanık hakkında nitelikli dolandırıcılık suçu yönünden ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmesi gerekirken, sanığa ceza verilmiştir. Bu nedenle, hüküm bozulmuştur.
4721 sayılı Medeni Kanun'un 18/2. maddesi: Kayın hısımlığı, kendisini meydana getiren evliliğin sona ermesiyle ortadan kalkmaz.
5237 sayılı TCK'nin 167/1-b maddesi: Nitelikli dolandırıcılık suçu.
5271 sayılı CMK'nın 223/4-b maddesi: Ceza verilmesine yer olmadığı haller.
5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi: Kararların temyiz edilebilirliği.
1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi: Yargılamanın yenilenmesi.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu kurum ve kuruluşlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

1) Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Sanıklar ... ile ...’ın baba oğul oldukları, ... ise sanıklardan ...’nin oğlu ...'ın ise kardeşi olduğu, ... 21.05.2012 tarihinde vefat ettiği, sanıklardan ...’nin ölen oğlu ...’dan 07.08.2000 tarihinde almış olduğu vekaletname ile ... 'da bulunan gayrimenkullerini ölümünün nüfusa bildirilmesinden önce 24.05.2012 tarihinde sanık ...'a sattığı iddia olunan olayda; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 2012/14-1397 Esas ve 2013/265 Karar e Yargıtay (Kapatılan) 23. Ceza Dairesinin 2015/19519 Esas ve 2016/10613 Karar numaralı ilamları ve 4721 sayılı Medeni Kanun'un 18/2. maddesindeki "kayın hısımlığı, kendisini meydana getiren evliliğin sona ermesiyle ortadan kalkmaz" hükmünün TCK açısından uygulanamayacağına ilişkin herhangi bir kanuni düzenlemenin olmaması karşısında, kayın hısımlığı ilişkisi, kendisini meydana getiren evliliğin sona ermesi ile ortadan kalkmayacağından, ölen ...’ın mirasçıları olan katılan ... ve ...’ın sanık ...’nin gelini ve torunu olduğu bu nedenle sanık ... hakkında katılan ... ve ...’a karşı işlenen nitelikli dolandırıcılık suçu yönünden 5237 sayılı TCK'nin 167/1-b maddesi kapsamında şahsi cezasızlık sebebi bulunduğundan, sanık hakkında 5271 sayılı CMK'nın 223/4-b maddesi gereği ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
Yasaya aykırı, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 09.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.