Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/1807 Esas 2022/7852 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, sanığın iftira suçundan beraat ettiği karar verdi. Sanık müdafisi vekalet ücreti talebiyle temyiz başvurusunda bulundu. Ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararına göre, aynı davadaki mahkumiyet hükümleri nedeniyle avukatlık hizmetinin bölünmesi mümkün olmayacağından beraat edilen suç için vekalet ücreti verilmesi gerekmeyeceği belirtildi. Sanığın resmi belgede sahtecilik suçundan mahkum olması nedeniyle iftira suçundan beraat kararı için müdafinin vekalet ücreti alamayacağı hükmedildi ve hüküm onandı.
Kanun Maddeleri: İftira Suçu (TCK Madde 267), Resmi Belgede Sahtecilik Suçu (TCK Madde 204)

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İftira
HÜKÜM : Beraat

Sanık müdafisinin, iftira suçundan kurulan beraat hükmü nedeniyle vekalet ücreti verilmesi gerektiğine yönelik temyiz istemiyle sınırlı olarak yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.02.2013 tarihli, 2011/5-137 Esas ve 2013/58 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere "aynı davada yargılandığı bir suçtan beraat eden, diğer suçtan ise mahkum olan sanık hakkında müdafi tarafından sunulan avukatlık hizmetinin bölünmesi mümkün olmadığından beraat ettiği suç açısından vekalet ücretine hükmedilmesi gerekmeyeceği" nazara alındığında; sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyet hükmünün Dairemizin 22.03.2018 tarihli, 2016/625 Esas ve 2018/2534 Karar sayılı ilamı ile onanmasına karar verilerek kesinleştiği, sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyet hükmü bulunması nedeniyle iftira suçundan kurulan beraat hükmü yönünden sanığın vekalet ücretine hak kazanamayacağı ve vekalet ücreti verilmemesinde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA, 10.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.