Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2021/8766 Esas 2022/6475 Karar Sayılı İlamı

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : İhmali davranışla görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklar ... ve ... hakkında ihmali davranışla görevi kötüye kullanma suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesinde;
Sanıklara yüklenen ihmali davranışla görevi kötüye kullanma suçunun 5237 sayılı TCK'nin 257/2. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibarıyla aynı Kanun’un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 8 yıllık asli ve 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı sürelerine tabi olduğu, sanıklardan ... yönünden suç tarihi olan 31/03/2009, ... bakımından ise suç tarihi olan 18/05/2009 ile inceleme günü arasında durma süreleri eklendiğinde dahi ilaveli dava zamanaşımı süresinin dolduğu anlaşıldığından hükümlerin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden sanıklar hakkında açılan kamu davalarının aynı Yasa'nın 322 ve 5271 sayılı CMK'nin 223/8. maddeleri gereğince zamanaşımı sebebiyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE,
Sanık ... hakkında ihmali davranışla görevi kötüye kullanma suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde ise;
Sanık hakkında suç ve iddianame tarihlerine göre hukuki kesinti oluşturmayan ve zincirleme suç kapsamında değerlendirilmesi gereken davalar bulunduğundan dava zamanaşımı süresinin dolmadığı gözetilerek yapılan incelemede;
Suç tarihinde Doğubayazıt Belediye Başkanı olarak görev yapan sanığın, Erzurum Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunca verilen yıkım kararını yerine getirmeyerek görevi kötüye kullanma suçunu işlediği iddia ve kabul edilen somut olayda; Erzurum Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu Müdürlüğünce verilen 04/07/2011 tarihli ve 1161 sayılı suça konu yıkım kararının tebliğ alınmasından sonra Doğubayazıt Belediyesi Fen İşleri Müdürlüğünce önce mühürleme işleminin yapıldığı ve 2012 yılı Haziran ayı içerisinde de yıkımın gerçekleştirildiğinin anlaşılması karşısında sanığın atılı suçtan beraati yerine yanılgılı değerlendirmeler sonucu yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
UYAP sisteminde yapılan sorgulamada; sanık hakkında benzer nitelikteki eylemlerinden dolayı aynı suçtan açılan kamu davaları bulunduğunun anlaşılması karşısında, mevcut tüm davaların araştırılarak, derdest ise birleştirilmesinden, karara çıkmış ve kesinleşmiş ise onaylı örneklerinin getirtilerek incelenmesinden sonra suç ve iddianame tarihlerine göre eylemler arasında hukuki kesinti oluşup oluşmadığı ile zincirleme suç hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının saptanması, sübuta eren suçlar açısından zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin belirlenmesi halinde, TCK'nin 3 ve 61. maddelerindeki yasal düzenlemeler gözetilerek, temel cezanın ve zincirleme suç nedeniyle yapılacak artırım oranının belirlenmesi, varsa kesinleşen dava dosyalarından verilen cezanın mahsubu ile oluşursa aradaki fark kadar cezaya hükmedilmesi, hukuki kesintinin gerçekleşmesi halinde ise ayrı ceza verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Anayasa Mahkemesinin TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptaline ilişkin 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı Kararının Resmi Gazete'nin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı nüshasında yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK'nin 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
TCK'nin 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanarak yüklenen görevi kötüye kullanma suçunu işlediği kabul edilen sanık hakkında aynı Kanun'un 53/5. maddesinin uygulanmaması,
Kanuna aykırı sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'un 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 09/06/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.