Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/16138 Esas 2022/8217 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

1) 213 sayılı Kanun'un 367. maddesi uyarınca dava şartı olan Rapor Değerlendirme Komisyonu mütalaası ve dayanağı olan vergi suçu raporunun “2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçlarına ilişkin olduğu, iddianameye konu edilen “2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura kullanma” suçlarından, usulüne uygun olarak verilmiş dava şartı olan mütalaa bulunmadığı, “sahte fatura kullanma” ve “sahte fatura düzenleme” suçları birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olup, biri diğerinin unsuru olmadığı gibi her iki suçun birbirine dönüşmeyeceği dikkate alınarak; iddianameye konu olan “2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura kullanma” suçları yönünden 213 sayılı VUK'nin 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceğinin Vergi Dairesi Başkanlığından sorulması, verilmeyeceğinin anlaşılması durumunda davanın düşmesine karar verilmesi gerekeceği gözetilmeden, yargılamaya devamla 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura kullanma” suçlarından mahkumiyet hükümleri kurulması,
2) Kabule göre de;
a) İddianamede, 213 sayılı VUK’nin 359/b. maddesinin bir kez uygulanması talep edildiği hâlde, 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesi uyarınca sanığa VUK’nin 359/b. maddesinin her takvim yılı için ayrı ayrı iki kez uygulanması için ek savunma hakkı tanınmadan, 2010 ve 2011 takvim yılları için iki ayrı mahkûmiyet hükmü kurulması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması, yasaya aykırı,
b) Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle, 213 sayılı Kanun'un 359 ve 367. maddelerinde değişiklik yapılmış olup aynı Kanun'un 6. maddesiyle, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'na eklenen geçici 34. maddenin 3. fıkrasındaki "Bu maddeyi ihdas eden Kanun'un yayımı tarihinde 359. madde kapsamına giren suçlardan dolayı temyiz veya istinaf kanun yolu incelemesinde bulunan dosyalardan, 359. maddede bu maddeyi ihdas eden Kanunla yapılan düzenlemeler nedeniyle lehe değerlendirme yapılması gereken dosyalar hakkında bozma kararı verilir" hükmü uyarınca, 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin BOZULMASINA, 12.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.