Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/6990 Esas 2022/8134 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanıklar, resmi belgede sahtecilik ve görevi kötüye kullanma suçlarından mahkum edilmiştir. Sanıkların temyiz nedenleri reddedilirken, belirli nedenlerden dolayı hüküm bozulmuştur. İlk olarak, Anayasa Mahkemesi'nin bir kararı nedeniyle sanığın hukuki durumu yeniden değerlendirilmelidir. İkincisi, hüküm verilen ceza ile ilgili eksik ceza tayini yapılmıştır. Üçüncüsü, yeniden değerlendirme yapılması gereken bir kanun maddesi uygulaması vardır. Bu nedenlerden dolayı hüküm BOZULMUŞTUR. Kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nin 257/2, 5271 sayılı CMK'nin 231/8, TCK'nin 204/1 ve 43/1, TCK'nin 53, 6545 sayılı Kanun'un 72.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Resmi belgede sahtecilik, görevi kötüye kullanma
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanıkların diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanık ...'in ... Köyünde tapusuz araziye yaptırmış olduğu eve elektrik aboneliği tesis ettirmek amacıyla tapu sahibi ... adına düzenlemiş olduğu sahte kira sözleşmesi ile yapının fen ve sağlık kurallarına uygun olduğuna dair ... köyü muhtarı temyiz dışı sanık ... ve aza olarak görev yapan sanık ...'nun imzasını taşıyan içerik itibariyle sahte olan izin belgesini kullanmasından ibaret eylemde, sanık ...'nun suç tarihi itibariyle araştırma yapma yükümlülüğü ile belge düzenleme görev ve yetkisi bulunmasına rağmen beyan üzerine herhangi bir araştırma yapmaksızın suça konu izin belgesini düzenleme eyleminin 5237 sayılı TCK'nin 257/2. maddesinde düzenlenen görevi ihmal suçunu oluşturduğu ve sanığa isnat edilen ve üst sınırı iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren “Görevi Kötüye Kullanma” suçundan dolayı kurulan hükümden sonra, 16.03.2021 tarih ve 31425 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi'nin 14.01.2021 tarihli 2020/81 Esas ve 2021/4 Karar sayılı kararı ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’na 17.10.2019 tarih ve 7188 sayılı Kanunu’nun 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesinin (d) bendinde yer alan “hükme bağlanmış” ibaresinin, basit yargılama usulü yönünden Anayasa’ya aykırı bulunarak iptal edilmiş olması karşısında; sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-5271 sayılı CMK'nin 231/8. maddesine, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 72. maddesi ile eklenen "Denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanması geri bırakılmasına karar verilemez." şeklindeki hükmün ancak yürürlük tarihinden sonra işlenen suçlar bakımından uygulanabileceği gözetilmeden, sanık ... hakkında daha önce hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği gerekçesi ile CMK'nin 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
3- Sanıklar ... ve ... hakkında TCK’nin 204/1 ve 43/1. maddeleri uyarınca hükmedilen 2 yıl 6 ay hapis cezasından, TCK’nin 62. maddesi uyarınca indirim yapılırken, sonuç cezanın “2 yıl 1 ay” yerine “1 yıl 13 ay” olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini,


4-5237 sayılı TCK’nun 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ve Cumhuriyet savcısının temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.