Esas No: 2019/7542
Karar No: 2022/8630
Karar Tarihi: 16.05.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/7542 Esas 2022/8630 Karar Sayılı İlamı
11. Ceza Dairesi 2019/7542 E. , 2022/8630 K.Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi, sanığın defter, kayıt ve belgeleri gizlemek suçundan mahkumiyetine karar vermiştir. Ancak, sanığın İzmir 6. Asliye Ceza Mahkemesi'nde aynı suçtan yargılandığı iddiası üzerine, duruşmaya getirtilmesi ve incelenmesi gereken belgelerin takvim yılına göre hangi isteme yazısı ile istendiği tespit edilerek, mükerrer davaya neden olunup olunmadığı sorulmamıştır. Ayrıca, sonrasında çıkan bir kanun değişikliği dikkate alınarak sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7/2. maddesi
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359. maddesi'nin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri
- 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359. maddesi
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter, kayıt ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet
1-Sanığın aynı suçtan İzmir 6. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2013/213 Esas ve 2014/470 Karar sayılı dosyası kapsamında yargılandığı iddia olunduğundan; belirtilen dava dosyasının duruşmaya getirtilip incelenmesi, aslı ya da onaylı bir suretinin dosya arasına alınması, hangi takvim yılına ait belgelerin hangi tarihli isteme yazısı ile istendiği tespit edilerek, aynı isteme yazısına ilişkin ise mükerrer dava niteliği taşıyacağı; farklı isteme yazıları ile aynı takvim yılına ilişkin defter ve belgeler istenmiş ise, ilgili vergi dairesine müzekkere yazılarak defter ve belgelerin neden iki farklı yazı ile istendiği, bunun bir zorunluluktan kaynaklanıp kaynaklanmadığının sorulmasından sonra, sonucuna göre sanık hakkında TCK'nin 43. maddesinin uygulanma koşullarının bulunup bulunmadığının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK’nin 7/2. maddesi de gözetilerek sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 16.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.