Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/1295 Esas 2022/8525 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında dolandırıcılık suçundan açılan davada mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak, sanığın üzerine atılı suçun uzlaşma kapsamında olması nedeniyle dosya uzlaştırma bürosuna gönderilmiş, uzlaşma sağlanamayınca dosya yeniden incelenmiştir. İncelenme sonucunda, tekerrüre esas alınan kararın Yargıtay tarafından bozulduğu ve sanığın adli sicil kaydında yer alan başka bir kararın tekerrüre esas alınması gerektiği belirlenmiştir. Bu sebeple, kararın TCK'nin 58. maddesi uyarınca düzeltilmesi ve infaz rejiminin değiştirilmesi kararlaştırılmıştır. Ayrıca, müştekiye yönelik eylemi nedeniyle kurulan hükmün ise uzlaştırma raporuna dayanarak mahkumiyet kararı açıklanmasına karar verildiği ancak uzlaştırma işlemlerinin Kanun hükümlerine uygun yapılmadığı belirtilerek, bu karar da bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 253. ve 254. maddeleri
- TCK'nin 58. maddesi
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nin 321., 322. ve 326/son maddeleri
- 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddesi
- Ceza Muhakemesinde Uzlaştırma Yönet

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

A)Sanık hakkında katılan ...'e yönelik eylemi nedeniyle kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Sanığın üzerine atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaştırma bürosuna tevdi edildiği ancak uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
1)UYAP'ta yapılan sorgulama sonucunda tekerrüre esas alınan Serik 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/7 Esas ve 2009/726 Karar sayılı kararının Yargıtay 15.Ceza Dairesinin 29.05.2017 tarihli, 2015/11503 Esas ve 2017/12158 Karar sayılı kararıyla bozulmasına karar verildiği ve dosyanın halen derdest olduğunun anlaşılması karşısında , suç tarihi itibariyle kesinleşmemiş olan bu kararın tekerrüre esas alınamayacağı ve sanığın adli sicil kaydında yer alan Aydın 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 06.07.2005 tarihli, 2005/237 Esas ve 2005/213 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden Serik 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/7 Esas ve 2009/726 sayılı kararının tekerrüre esas alınması,
2) Bozmadan önce verilen 04.02.2014 tarihli ilk kararda, sanık hakkında TCK'nin 58. maddesi gereğince tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verildiği ancak sanığın 2. kez mükerrir sayılması ile ilgili bir karar verilmediği ve bu karara karşı aleyhe temyiz de bulunmadığı halde, kazanılmış hak ilkesine aykırı şekilde sanık hakkında 2. kez mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi,
Yasaya aykırı , sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun'un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından TCK'nin 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkartılarak, yerine ''Sanığın, Aydın 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 06.07.2005 tarihli 2005/237 Esas ve 2005/213 Karar sayılı 2 yıl hapis cezasına ilişkin hükümlülüğünün tekerrüre esas olduğu anlaşılmakla, TCK’nin 58/6-7. maddeleri uyarınca verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; aleyhe temyiz bulunmadığı gözetilerek, 1412 sayılı CMUK'nin 326/son ve 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddeleri gereğince koşullu salıverilmeye eklenecek sürenin, hatalı uygulama sonucu hükümde gösterilen ilam nedeniyle koşullu salıverilmeye eklenecek süreden fazla olamayacağı hususunun infaz aşamasında gözetilmesine,
B)Sanık hakkında müşteki ...'a yönelik eylemi nedeniyle kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Ceza Muhakemesinde Uzlaştırma Yönetmeliği ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümleri uyarınca kendisine uzlaştırma işlemlerini gerçekleştirmek üzere dosya tevdi edilen uzlaştırmacının öncelikle uzlaştırma teklifi yapılacak ilgililere telefon, telgraf, faks, elektronik posta gibi araçlardan yararlanılmak suretiyle uzlaştırma teklifi yapmak üzere çağrı yapması, şayet belirtilen şekilde çağrı yapılamaz ise bu defa uzlaştırmacının ilgili savcılık nezdinde kurulmuş uzlaştırma bürosundan uzlaşma teklifi yapılmasını talep etmesi gerektiği, böyle bir taleple karşılaşan büronun da muhatabına ulaşamaması durumunda öncelikle muhatabın bilinen son adresine tebligat çıkartılması, tebligat yapılmadan iade edilmesi durumunda muhatabın MERNİS adresinin tespit edilerek MERNİS şerhi ile 7201 sayılı Kanun'un 21/2. maddesine göre tebliğ edilmesi gerektiğinin anlaşılması karşısında; bozma kararı sonrasında, bozmaya uyularak dosyanın uzlaşma işlemlerinin yapılması için uzlaştırma bürosuna gönderildiği, 11.03.2021 tarihli uzlaştırma raporunda ise katılan ...'in uzlaşmayı hiç bir şekilde kabul etmeyeceğini beyan etmesi nedeniyle uzlaşmanın sağlanamadığının belirtildiği anlaşılmış ise de sanığa ve 04.10.2018 tarihinde vefat eden müşteki ...'ın yasal mirasçılarına yönelik uzlaştırma tekliflerinin de yukarıda açıklandığı üzere uzlaştırma bürosunca 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre yapılması gerekirken, usule aykırı bir şekilde tanzim edilen uzlaştırma raporuna istinaden sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.