Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/425 Esas 2022/8454 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın 2009, 2010 ve 2011 yıllarında sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından mahkumiyet hükmü verildi, ancak 5237 sayılı TCK’nin 7/2. maddesi ve 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’nun 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Bu nedenlerden dolayı, kararın tüm yönleriyle incelenmeden önce BOZULMASINA karar verildi.
Kanun açıklamaları:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu (TCK) 7/2. madde: \"Bu Kanunun bir suç için öngördüğü veya öngörebileceği cezadan daha ağır olan başka bir hüküm bulunması halinde, ceza kanunda öngörülen sınırlar içinde, hükmedilebilecek en ağır ceza verilir.\"
- 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleri 213 sayılı VUK'nin 359. maddinde yapılan değişiklikleri içerir ve vergi kaçakçılığı suçlarının zamanaşımı süresi uzatılmıştır.
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359. maddesi vergi kaçakçılığı ile ilgili hükümleri içerir ve 3, 4, 5 ve 6. fıkraları, vergi kaçakçılığı suçlarının zamanaşımı süresini uzatmıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanunu'na aykırılık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

1-Sanık hakkında düzenlenen vergi tekniği raporu ve vergi suçu raporlarında 2009, 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçundan işlem yapılmasına rağmen, 213 sayılı VUK'nin 367. maddesine göre dava şartı olan Ankara Rapor Değerlendirme Komisyonunun 21.05.2014 tarihli mütalaası uygun olarak düzenlenen Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 30.06.2014 tarih ve 2014/27839 esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında 2009, 2010, 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından açılan kamu davasının sonucunda, sahte fatura düzenleme ile kullanma suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olup birbirine dönüşmeyeceği gözetilmeden 2009, 2010, 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleyip kullandığı belirtilerek mahkumiyet hükümleri kurulması,
2-Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK’nin 7/2. maddesi de gözetilerek sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 16.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.