Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/7333 Esas 2022/8862 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ceza Dairesi'nin 2019/7333 E., 2022/8862 K. numaralı kararı sahte fatura düzenleme suçuyla ilgilidir. Mahkeme, sahte fatura kullanma ve sahte fatura düzenleme suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız olduğunu belirtmiştir. Hüküm gerekçesinde sahte fatura düzenleme ve kullanma suçundan bahsedilerek hükümler kurulması yasaya aykırıdır. Ayrıca, 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanan 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359. maddesine göre sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu amaçla karar bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şöyledir: 213 sayılı Kanun'un 367. maddesi, 359. maddesi (3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri), 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

1)213 sayılı Kanun'un 367. maddesi uyarınca dava şartı olan ... Grup Başkanlığı Rapor Değerlendirme Komisyonu tarafından verilen mütalaanın 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçuna ilişkin olduğu, iddianameye konu edilen 2011 takvim yıllarında sahte fatura kullanma suçundan, usulüne uygun olarak verilmiş dava şartı olan mütalaa bulunmadığı, "sahte fatura kullanma" ve "sahte fatura düzenleme" suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olduğu, biri diğerinin unsuru olmadığı gibi her iki suçun birbirine dönüşmeyeceği nazara alındığında; 2011 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan mütalaa verilip verilmeyeceği ilgili vergi dairesinden sorulup sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken, hükmün gerekçesinde sahte fatura düzenleme ve kullanma suçundan bahsedilerek hükmün karıştırılması suretiyle yazılı şekilde mahkumiyet hükümleri kurulması yasaya aykırı,
2)Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK’nin 7/2. maddesi de gözetilerek sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın ve sanık ...’ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 17.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.