MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu"na Muhalefet
HÜKÜM : Beraat

1-Sanığa isnat olunan defter ve belgeleri gizleme suçu açısından; dosya kapsamına göre; defter ve belgelerin ibrazı istemini içerir yazının şirket yetkilisi sanığın ikametgah adresine 10.10.2007 günü tebliğ edildiği, buna rağmen sanığın varlığı noter tasdik bilgileriyle sabit olan 2004-2005 yıllarına ait defter ve belgeleri, 15 günlük süre içerisinde yetkili vergi inceleme elemanına ibraz edemediği, sanığın değişmeyen savunmalarında "şirkete ait defter ve belgeler vergi dairesi tarafından bizden istenildi ancak biz buna rağmen evrakları teslim etmedik" şeklinde beyanda bulunmak suretiyle, defter ve belgelerin teslimi gereğinden haberdar olduğu ve isteyerek teslim etmediği anlaşıldığından usulüne uygun tebligatın aranmayacağı ve 213 sayılı VUK"nun 139/1. madde ve fıkrasındaki, incelemenin işyerinde yapılması zorunluluğunun bulunmadığı anlaşıldığından yüklenen “defter belge gizlemek” suçunun tüm unsurları itibariyle oluşması nedeniyle mahkumiyetine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Sanığa isnat olunan 2004-2005 takvim yıllarında sahte fatura kullanma suçları açısından ise; 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 7 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddeleri hükümleri karşısında; sanığa yüklenen 2004 takvim yılında "sahte fatura kullanmak” suçunun yasada gerektirdiği cezasının türü ve üst sınırı itibariyle tabi olduğu, suç tarihinde yürürlükte bulunan ve lehe olan 765 sayılı TCK’nun 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suçun işlendiği 2004 yılından temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği; 2005 takvim yılı açısından ise; dosya içeriğinde yer alan 09.11.2007 tarihli Vergi İnceleme Rapor"unda sanığın, komisyon karşılığı sahte fatura düzenlediği tespit edilen Öncü Madencilik Kimya Sanayi ve Dış Ticaret Limited Şirketinden aldığı 4 adet faturayı 2005/1. dönem kdv beyannamesinde kullandığının tespit edilmesi, bu tespit ve sanığın defter ve belgelerini ibraz etmemesi nedeniyle diğer dönemlerde kullandığı faturaların da sahte olduğunun kabulünün gerekeceğinin belirtilmesi karşısında; gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde belirlenebilmesi bakımından sanığın 2005/2-3-4-5-6-7. dönemlerde kullandığı iddia olunan sahte faturaların nelerden ibaret olduğunun araştırılması; anılan dönemlerde sanığın sahte faturalar kullandığı tespit edilir ise, bu faturalar getirtilip, faturaları düzenleyen mükelleflerin faaliyeti incelenerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi; tespit edilemez ise sanığın anılan dönemler için sahte fatura kullanmadığının kabulü ile suç tarihinin 21.02.2005 olarak kabul edilerek, 2005/1. döneminde kullandığı dört adet fatura açısından üzerine atılı suçun sübut bulduğu anlaşılmakta ise de suç tarihi itibari ile yürürlükte bulunan ve lehe olan 765 sayılı TCK’nun 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suçun işlendiği 21.02.2005 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği, nazara alınarak her bir takvim yılı için ayrı ayrı Düşme hükmü kurulması gerektiği gözetilmeden eksik araştırma ile hangi takvim yılında işlenen suç için kurulduğu da anlaşılmayacak biçimde tek hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 20.06.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.










A.Ç.