Beden ve ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından sanık ..."ün yapılan yargılaması sonunda; atılı suçlardan mahkûmiyetine dair Bolvadin Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 16.03.2011 gün ve 2009/140 Esas, 2011/28 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdurun Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sisteminden (UYAP) nüfus kayıt örneğinin temin edilmesi nedeniyle, tebliğnamedeki 1 nolu bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
5395 sayılı Kanunun 35. maddesine göre, sanığın işlediği fiilin hukukî anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin bulunup bulunmadığı hususunda alınan rapora göre, algılama ve bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin mahkemece belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, Afyonkarahisar Devlet Hastanesinin suça sürüklenen çocuğun TCK.nın 31. maddesinde öngörülen suçla ilgili algılama ve davranışlarını yönlendirme yeteneğinin saptanması hususunda verdiği rapora dayanılarak hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Mağdurun 12.08.2009 tarihli savcılık ifadesinde sanığın kendisine karşı eylemi zorla gerçekleştirdiğini belirtmesi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalından alınan 11.08.2009 tarihli raporda fiili livataya ilişkin maddi tespiti, mağdurun eylemlerin cebir ve tehditle gerçekleştiğini belirtmesi ve mağdurda hafif derecede mental retardasyon ve depresif sendrom hastalığı bulunmasının eylemin cebir ve tehditle işlenmesine engel bir durum olarak nitelenemeyeceği gözetilmeden, mağdurun hastalığının direnmeye engel olacağı gerekçesiyle 5237 sayılı TCK 109/2 ve 103/4. maddelerinin uygulanmaması,
Sanık hakkında hüküm kurulurken verilen cezadan yaş küçüklüğü nedeniyle, 5237 sayılı TCK.nın 31/2. maddesi gereğince yapılacak 1/2 oranındaki indirim sonucunda bulunan 7 yıl 6 ay hapis cezasının aynı maddenin son cümlesi uyarınca 7 yıla indirilmesi ve takdiri indirimin bu ceza üzerinden yapılması gerekirken, 7 yıl 6 ay hapis cezası üzerinden yapılması suretiyle fazla cezaya hükmedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, ceza miktarı itibarı ile sanığın kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK.nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 19.01.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.