Irza geçmeye teşebbüs suçundan sanık ..."ın yapılan yargılaması sonunda; ırza geçmeye teşebbüs eylemi ırz ve namusa tasaddide bulunma suçu kabul edilerek mahkûmiyetine dair İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 10.05.2007 gün ve 2005/229 Esas, 2007/154 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanık müdafii ile katılanlar vekili tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Olayın tek tanığı olan ...k"ın aşamalardaki istikrarlı beyanları ile tüm dosya içeriği nazara alındığında sanığın gerek fiziksel özürlü gerekse akıl hastası olması nedeniyle fiile mukavemet edemeyecek durumda bulunan mağduru bahçe içindeki ağaçlık alana götürüp alt kıyafetini çıkardıktan sonra kendi alt kıyafetini de sıyırıp cinsel organını mağdurun kalçalarına sürtmesinin ardından kendisini takip eden tanık İsmail"in müdahalesi sebebiyle icrai hareketlerine başladığı ırza geçme eylemini tamamlayamadığı anlaşıldığından, bu haliyle ırza geçmeye eksik teşebbüs suçunu işleyen sanık hakkında, olay tarihinde yürürlükte olan 765 sayılı TCK ile sonradan yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK hükümlerinin karşılaştırılarak, sonuç ceza miktarı itibariyle lehe olan kanun hükümleri uyarınca mahkûmiyetine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafii ile katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.01.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.