Zorla kaçırıp alıkoyma ile ırz ve namusa tasaddide bulunma suçlarından sanık ...’ın yapılan yargılaması sonunda; zorla kaçırıp alıkoyma ve sarkıntılık suçlarından mahkûmiyetine dair Adana 5. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 02.03.2006 gün ve 2005/350 Esas, 2006/77 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan sanık müdafii ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan zorla kaçırıp alıkoyma suçundan verilen hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında sarkıntılık suçundan kurulan hükme yönelik temyize gelince;
Oluşa ve kabule göre, sanığın eylemine 765 sayılı TCK.nın 421/2. cümlesinde öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla, aynı Kanunun 102/4. maddesinde belirtilen 5 yıllık asli zaman aşımına tâbi olduğu, mahkûmiyet kararının verildiği 02.03.2006 tarihinden itibaren zaman aşımını kesen bir işlemin olmadığı, inceleme tarihine kadar bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK.nun 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilmek suretiyle hükmün CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK.nun 223/8. maddeleri uyarınca davanın zaman aşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 17.01.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.