Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2022/13 Esas 2022/11253 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen mahkumiyet kararına yapılan temyizde; suçun niteliğine ve işleniş biçimine göre maddi zararın bulunmasının zorunlu olduğu ve iddia edilen olayda giderilebilir somut bir zarar olmadığı gerekçesiyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin talebin reddedildiği, ayrıca, aynı suçu birden fazla kez işleyen sanıklar hakkında eksik ceza verildiği, TCK'nın 53/1-a maddesi gereğince suçu hak ve yetkileri kötüye kullanma yoluyla işledikleri kabul edilen sanıklar hakkında yasaklama kararı verilmediği ve infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde adli para cezasının hapse çevrileceğine ilişkin ihtar yapılmadığı tespit edilmiştir. Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nın 231/5. ve 6. maddeleri
- TCK'nın 62., 43/1., 53/1-a ve 53/5. maddeleri
- 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Yasa'nın 106/3. maddesi
- 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi
- CMUK'un 321 ve 326/son maddeleri

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İcrai davranışla görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
5271 sayılı CMK'nın 231/5. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının verilebilmesi için aynı maddenin 6. fıkrasında zararın ödenmesi koşulu öngörülmüş ise de; bu koşulun aranabilmesi için suçun niteliğine veya işleniş biçimine ve doğurduğu sonuçlarına göre ortada maddi bir zararın bulunmasının zorunlu olduğu, Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 03/02/2009 tarihli ve 2008/11-250 Esas, 2009/13 Karar ile 24/04/2012 tarihli ve 2011/3-835 Esas, 2012/177 Karar sayılı ilamlarında da açıklandığı üzere, CMK'nın 231/6-c maddesinde düzenlenen "giderilmesi gereken zarar" kavramının, somut, belirlenebilir maddi zarar olduğu, buna karşın iddiaya konu olayda giderilebilir somut bir zarar isnadı ve tespiti olmadığı gözetilerek, CMK'nın 231. maddesinin uygulanmasına engel sabıkaları ve tutanaklara yansımış olumsuz halleri bulunmayan ve haklarında TCK'nın 62. maddesi gereğince takdiri indirim uygulanan, hapis cezaları adli para cezasına çevrilen sanıklar hakkında, kişilik özellikleri ve duruşmadaki tutum ve davranışları irdelenerek yeniden suç işleyip işlemeyecekleri hususunda ulaşılacak kanaate göre hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının gerekip gerekmediğine karar verilmesi gerekirken, 231/6. maddedeki objektif ve subjektif koşullar değerlendirilmeksizin "Suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi şartının gerçekleşmemesi" şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle haklarında CMK'nın 231/5. maddesinin uygulanmaması,
Bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda aynı suçu birden fazla kez işleyen sanıklar hakkında TCK'nın 43/1. maddesi uygulanmayarak eksik ceza tayini,
Yüklenen suçu TCK'nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işledikleri kabul edilen ve adli para cezası ile cezalandırılmalarına karar verilen sanıklar hakkında aynı Kanun'un 53/5. maddesi gereğince, ayrıca, hükümde belirtilen gün sayısının yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasından yasaklanmalarına karar verilmemesi,
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Yasa'nın 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanıklara ihtarına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafilerin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin, sanıkların kazanılmış hakları saklı tutularak, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'un 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 28/09/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.