Zorla kaçırıp alıkoyma, ırz ve namusa tasaddide bulunma suçlarından sanık ..."ın yapılan yargılaması sonunda; beraatine dair Adana 5. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 18.04.2006 gün ve 2005/126 Esas, 2006/128 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi katılan vekili tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında ırz ve namusa tasaddide bulunma suçundan kurulan beraat hükmünün temyiz incelemesinde;
Sanığa isnat olunan ırz ve namusa tasaddide bulunma suçunun 765 sayılı TCK.nın 416/2. maddesinde öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 102/4. maddesinde belirlenen 5 yıllık asli zamanaşımına tâbi olduğu, zamanaşımını kesen son usûli işlem olan sanığın sorgusunun yapıldığı 13.10.2005 tarihiyle inceleme tarihi arasında bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK.nın 7/2 ile 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilmek suretiyle hükmün CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden sanık hakkında açılan kamu davasının aynı Kanunun 322 ve 5271 sayılı CMK.nın 223/8. maddesi uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE,
Sanık hakkında zorla kaçırıp alıkoyma suçu yönünden kurulan beraat hükmünün temyiz incelemesine gelince;
Müdahilin yakalama sırasında bulunduğu adreste zorla tutulduğunu beyan etmesi, aşamalardaki özde değişmeyen beyanları, olayın devam etmekte olduğu sırada müdahilin ağabeyi şahit Güven Öksüzer"in polise başvurması ile ortaya çıkması, şahit Güven"in beyanları, sanığın tevilli ikrarı, doktor raporu ve dosya kapsamına göre zorla kaçırıp alıkoyma suçunun sübuta erdiği gözetilmeden yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Kanuna aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17.01.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.