Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2018/11713 Esas 2022/11265 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında zimmet suçundan mahkumiyet hükmü verilmiş ve cezasında indirim yapılmamıştır. Ancak, zimmete konu olan paranın iade edilmesi ve miktarının ekonomik koşullara uygun değer azlığı sınırında kalması nedeniyle cezasında indirim yapılması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca Anayasa Mahkemesinin TCK'nın 53. maddesine ilişkin Kararı da dikkate alınması gerektiği kaydedilmiştir. Yazıda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır: Türk Ceza Kanunu'nun 248/1. ve 2. fıkraları, 249. maddeleri ve 53/1-a ve 5. maddeleri, Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/5. ve 12. maddeleri ve 321. maddesi, ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet, görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : Beraat, mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Mahalli mahkemece verilen hükümler ve karar temyiz edilmekle dosya incelendi;
Sanık ... hakkında 5271 sayılı CMK'nın 231/5. maddesi uyarınca verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın aynı Kanun'un 231/12. maddesi uyarınca itiraza tabi olduğu ve Ankara 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 25/03/2016 tarihli ve 2016/225 D.İş sayılı Kararı ile sanık müdafin itirazının incelenerek reddine karar verildiği anlaşılmakla, incelemenin müdafin sanık ... hakkındaki mahkumiyet ve katılan vekilinin tüm beraat ve mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanıklar ..., ... ve ... hakkında görevi kötüye kullanma suçundan verilen beraat hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükümleri usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
Sanık ... hakkında zimmet suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Zimmete geçirildiği kabul edilen meblağın 27/02/2012 tarihli şikayet dilekçesinin soruşturmaya kaydından ve dolayısıyla soruşturma başlamadan önce 24/02/2012 tarihinde yatırılarak tamamen iade edilmesi nedeniyle sanığın cezasından TCK'nın 248/1. maddesi uyarınca 2/3 yerine aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca 1/2 oranında indirim yapılarak fazla ceza tayini,
Zimmete konu 6.102,35 TL'nin, suç tarihindeki ekonomik koşullara ve Dairemiz uygulamalarına göre değer azlığı sınırında kalması nedeniyle sanık hakkında TCK'nın 249. maddesinin uygulanması gerektiğinin nazara alınmaması,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı TCK'nın 53. maddesinde yer alan bazı ibarelerin iptaline ilişkin Kararının değerlendirilmesi lüzumu,
Yüklenen suçun TCK'nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkilerin kötüye kullanılması suretiyle işlendiğinin kabul edilmesi nedeniyle aynı Yasa'nın 53/5. maddesi gereğince cezasının infazından sonra işlemek üzere, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'un 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA 28/09/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.