Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan sanıklar ... ve ..."un yapılan yargılamaları sonunda; atılı suçtan mahkûmiyetlerine dair Manisa 2. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 26.09.2007 gün ve 2007/200 Esas, 2007/490 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanıklar müdafiileri tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... kişiyi hürriyetinden yoksun kılma eylemini cinsel amaçla gerçekleştirdiği, sanık ..."in de bu eyleme iştirak ettiği gözetilmeden, haklarında TCK.nın 109/5. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanıklar hakkında TCK.nın 53/1. maddesi gereğince uygulama yapılırken aynı maddenin 3. fıkrası gözetilmeksizin 53/1-c madde ve bendinde sayılan velayet hakkı, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun kendi altsoyu yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi kanuna aykırı olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca TCK.nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün hükümlerden çıkartılarak, yerlerine “Sanıklar hakkında TCK.nın 53. maddesinin 1. ve 2. fıkrası ile 3. fıkrasının 1.cümlesinin uygulanmasına” ibaresinin yazılması suretiyle sair yönleri eleştiri dışında usul ve kanuna uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 31.01.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.