Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2018/6648 Esas 2022/11699 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanıklar hakkında zimmet suçundan verilen beraat kararları temyiz edilmiş, ancak delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen hükümler usul ve kanuna uygun olduğu için yerinde görülmemiş ve beraat kararları onanmıştır. Ancak, sanıkların denetim görevini ihmal ederek zimmete neden olma suçundan kurulan beraat hükümleri, suçun cezasının üst sınırı itibarıyla ilaveli dava zamanaşımı süresine tabi olduğu için bozulmuştur. Bu nedenle, sanıklar hakkında açılan kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle ayrı ayrı düşmesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise CMK 260/1, 7417 sayılı Kanun, 3628 sayılı Yasa'nın 18/2. maddesi ve fıkrası, 5237 sayılı TCK'nın 251/2, 66/1-e, 67/4, 5320 sayılı Kanun'un 8/1, CMUK'un 321, 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleridir.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
CMK'nın 260/1. maddesine göre zimmet suçundan katılan sıfatını alabilecek surette zarar görmüş olan Hazinenin kanun yoluna başvurma hakkının bulunması ve hükümlerin vekili tarafından 7417 sayılı Kanun'un yürürlük tarihi olan 05/07/2022 tarihinden önce temyiz edilmesi karşısında, 3628 sayılı Yasa'nın değişiklik öncesindeki 18/2. madde ve fıkra hükmü uyarınca başvuru tarihinde zimmet suçu bakımından müdahil sıfatını kazandığı gözetilerek yapılan incelemede;
Sanıklar ..., ..., ..., ... ve ... hakkında zimmet suçundan verilen beraat hükümlerine ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükümleri usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen katılanlar ... ve Hazine vekilleri ile katılan ...'in temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
Sanıklar ... ve ... hakkında denetim görevini ihmal ederek zimmete neden olma suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Sanıklara isnat edilen suçun 5237 sayılı TCK'nın 251/2. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibarıyla aynı Kanun'un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı süresine tabi olduğu, suç tarihi olan 23/06/2007 ile inceleme günü arasında ilaveli dava zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından hükümlerin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasa'nın 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri gereğince sanıklar hakkında açılan kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE 05/10/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.