Reşit olmayan kimseyi zorla kaçırıp alıkoyma suçundan sanıklar ..., ..., ..., ... ve ..."nın yapılan yargılamaları sonunda; atılı suçtan mahkûmiyetlerine dair Çarşamba Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 12.06.2007 gün ve 2005/90 Esas, 2007/227 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanıklar müdafileri tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurenin kovuşturma evresinde verdiği ifadeler, savunma, bir kısım tanık beyanları ile tüm dosya içeriği nazara alındığında sanık ..."nin evlenmek maksadıyla 30.09.2004 tarihinde kaçırdığı mağdureyi değişik yerlerde alıkoyduktan sonra öpme isteğini belirttiği ancak reddedilince herhangi bir şehevi harekette bulunmaksızın 25.10.2004 tarihinde Çarşamba Cumhuriyet Başsavcılığına getirerek teslim ettiği anlaşıldığından, sanıklar haklarında koşulları oluştuğu halde 765 sayılı TCK.nın 432 ve 433. maddelerinin uygulanmaması,
Kabule göre de;
Sanıklar Ali ile Faruk haklarında eylemlerine uyan 765 sayılı TCK.nın 430/1, 59/2. maddeleri gereğince neticeten 4 yıl 2 ay hapis cezası tayin edildiği halde buna bağlı olarak aynı Kanunun 31. maddesi uyarınca süreli şekilde kamu hizmetlerinden yasaklanma kararı verilirken Yargıtay İçtihatları Birleştirme Büyük Kurulunun 30.06.1995 günlü, 1995/1-1 sayılı Kararı göz önüne alınarak yasaklılık süresinin 3 yıldan fazla olamayacağı gözetilmeksizin sanıkların 4 yıl 2 ay süreyle kamu hizmetlerinden yasaklanmalarına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafilerinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 30.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.