Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/470 Esas 2022/10196 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, sahte fatura düzenlemekten suçlu bulunmuş ve mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak, katılan vekilinin temyiz istemiyle tefecilik suçundan da cezalandırılması talebi reddedilmiştir. Kararda, 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleriyle 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi gözetilerek lehe Kanun'u tespit edilip uygulama yapılması gerektiği vurgulanmıştır. Bu nedenle, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi için karar bozulmuştur. Kanun maddelerinin detaylarına ise yazıda yer verilmemiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Katılan vekilinin temyiz isteminin, sanığın tefecilik suçundan da cezalandırılması gerektiğine yönelik ise de, tefecilik suçundan açılan davanın tefrik edildiği anlaşıldığından sanığın temyiz istemine hasren yapılan incelemede:
Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 26.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.